Levr trede - Chap. VI.

Rouville, Alexandre-Joseph de (peotramant: Abbé d'Hérouville)
troet gant G*** L*** (Guillaume Le Lez).
Victor Guilmer, 1836  (p. 260-263)






CHABIST VI.
O consideri Jesus er groas en em gouracher da souffr bepret.


Ar Servicher.

An douar a gren pa varv Jesus, an eaul a goll e sclêrigen ! ar reyer en em fraill, an natur en antier a so troublet. Mæs un dra-all am scô muioc’h eguet ar miraclou-se tout.

Chui eo, ô Mari ! ô mam vertuzus ! pehini a chom en ho sao e c’hars ar groas, o nevesi da bep instant ar sacrifiç a rit d’an Tad eternel, eus ho mab qer Jesus.

Penaus e c’heljoc’hui souten ar guël qen terrubl eus ho mab o vervel, ha belec’h ho poue qement a gouraich hac a fermder ? Pliget ganeoc’h en desqi da un ene pehini a goues accablet oll dre an adversite, pa ves un nebeut considerabl.

Mari.

Beza em boa dirac va daoulagad an exempl puissant, Jesus crucifiet, pehini ne lavare nemet comsou a beoc’h, pehini a souffre gant ar barfæta resination da volonteziou e Dad, hac a c’houlenne ountan, dre ar merit eus e c’hoad, pardon ha graç evit e vourrevien.

Va daoulagad a yoa digor var ar squer divin-se ; antreal a rên en e galon, hac e rean va fossubl evit qemeret e santimanchou.

Oc’h e velet о sacrifia gant qement a generosite e vues evit an dud, e creis an horrupla suppliçou, e tesqen ober va-unan da Zoue, a galon vad, ar sacrifiç eus ar pes am boa a vuia caret er bed-ma, a Jesus e-unan.

Va mab, caout a reot eveldon-me, e treid ar groas, eur souten en ho poaniou, ners en ho tigourajamant, eur resination gourachus er c’hollou ho pezo, er sacrifiçou a c’houlenno Doue diganeoc’h.

Pa vezit en affliction, e zit da glasq consolation digant an dud, mæs ne vezit qet pell eb gouzout e finis prest o c’hompassion. Goude beza commancet da gaout truez ouzoc’h, e c’hachuont dre en em squisa, betec eus ho presanç.

Mar bezit neuse læset ganeoc’h oc’h-unan en ho reflexionou, e santit ho poanniou о cresqi, hac alies ar boan a guemerit da bellaat dioc’h ar birou pere ho pless, ne servich nemet d’o anfonci davantaich en ho calon.

Mæs, va mab, en amser-se a gombat, en em armit a imach Jesus er groas ; en amser-se a denvaligen hac a arne, ra vezo ar grucifi ho qenta refuch, ho qenta sicour.

Peguer sempl benac e ve ho couraich, e cafot ennan ners ; peguer bras benac e ve ar c’huerder eus a boan ho calon, er grucifi e cafot consolation.

Ha da souffr oc’h eus-c’hui abers an dud ? Guëiit var ar groas-se, eus an oll dadou an hini ar muia outraget, eus an oll vistri ar muia dispriget, eus an oll vignonet ar muia abandonet, eus an oil dud just ar muia persecuted

Abers an ifern eo ec’h andurit ? Guelit Jesus var e groas, exposet da oll furol an ifern.

Ha credi a reôt-c’hui en em glem da veza trætet gant re a rigol, pa gonsiderit an Tad eternel oc’h exerci e oll rigol a enep e vab muia-caret !

Doue hac en a zigaç deoc’h eur boan demporel benac e punition eus ho pec’hejou ? Petra e teu da veza ar poaniou-se, mar ho c’homparachit gant ar re en deus anduret Jesus evit ho telivra dioc’h ar poaniou eternel ?

Prenet oun bet, a leverrot, en eur gonsideri ho crucifi, dre ar souffrançou gries meurbet eus a un Doue. Ah ! just eo e defe un ene evel-se prenet, just eo e defe, dre e souffrançou, un hevelidigues benac gant he redemptor.

Va mab, qen dishenvel oc’h dious Jesus, dre ar vertuziou, ma lavaro deoc’h ho crucifi eo consolant beza da viana un nebeut henvell ountan dre ar poaniou.

Ho pet recours eta d’ho crucifi, en ho poaniou, en ho chagrinou, en ho tentationou. Poqit dezan memes neuse gant caiantes. Stardit-en var ho calon. En em imaginit e maoc’h var ar C’halvar hac eo permetet deoc’h poqet da dreid ho Toue, o souffr hac o vervel evidoc’h. Parlantit dezan eus ho poaniou, ous o unissa gant e re, ha goulennit diountan soulajamant. Pedit ar Salver-se trugaresus da rei deoc’h da glêvet divar lein e groas, eur goms benac a gonsolation, pehini ho sicourfe da support ar rigol eus ho croas.

Va Jesus, eme-c’hui, n’ho quittain qet qen n’ho pezo rentet d’am ene ar peoc’h hac ar repos, qen n’ho pezo he c’hrenveat dre ho craç.

Mar bezit fidel d’an exerciç santel-ma, ho taëlou a vezo sec’het, ar peoc’h a vezo rentet deoc’h, ar gouraich a guemero plaç an digourajamant : ho croas ne vezo mui qer c’huëro en ho santimant, ar c’huërvder memes a vezo chenchet e douçder.

Pe m’ar chom ganeoc’h c’hoas da souffr, e souffrot, da viana, er santimanchou a batiantet, a resination, a garantes, pere a rea da Sant Paul lavaret : En em[1] blijout a ran er gonfusion, er miseriou, er persecutionou, en displijaduresou ar re vrassa, pere a anduran evit Jesus-Christ.

  1. 2 Cor. 12. 10.