— Pevar ene oc’h ar pevar ! a lavaras egile, eun tammik lostok.
— Dao d’ezi !… Pevar ene oc’h ar pevar ene am eus gounezet, a respontas Dizoursi.
Hag e c’hounezas evel bep tro, na petra ’ta !
Hag evit troc’ha berr e livirin e chomchont evel-se da c’hoari epad kant vloaz, o toubla bep tro ar pez a vije en taol a-raok ; ha Dizoursi a c’houneze bep taol. Nag a eneou gounezet gantan ! Gounit a reas kement a eneou ma oe skarzet an ifern ! An eneou dre ma vezent lezet e frankiz a yea eus an ifern d’ar purkator ; mes kement a yoa anezo, ma oe red kas d’ar baradoz an eneou a yoa er purkator pa oat en em roet da c’hoari kartou.
Ar c’hoarier reuzeudik a laoskas neuze eur youc’haden spontus ; skei a reas eun taol troad war ar roc’h, hag hizio c’hoaz e c’heller gwelet ar roudou. Goude-ze an douar a zigoras da lounka an Diaoul.
E keit-se, an Ankou hag an eal a yoa alc’houeziet er c’hovel, hag o veza ne varvet mui, an dud a deue da veza reuzeudik evel ar vein. Kaout a reat anezo e pep leac’h, o sevel o divreac’h war-zu an nenv, oc’h hopal :
— Mervel ! Mervel !… O Maro, bezet truez ouzomp !
Dizoursi a oe skoet e galon gant ar c’hlemmou-ze.
— Pell a-walc’h a zo emaon war an douar ! emezan. Ne welan netra nevez ebet e-touez an dud : re vat ha re fall, re baour ha re binvidik, kalz poaniou, anken e pep leac’h ; ne welan den a gement a ve laouen e galon gant ar pez en deus. Mont a ran, brema, da welet petra, zo en tu-all. Mont a ran da lezel an Ankou da vale.
Hag hen d’e govel. An daou brizonier a yoa eno. Dihuna reas anezo, rak kousket kalet oant ; hag e lavaras d’ezo :
— Pell a-walc’h zo emaoc’h aze oc’h ober ho tud lezirek ; it brema gant hoc’h hent, ha grit labour vat ;
