— Da di an diaoul ? O ! e anaout a ran ! Bet em eus da ober gantan. E peleac’h ema o chom ?
— An eil dor, en dourn kleiz.
— Mat eo ; mont a ran d’e welet, rak n’em eus aon ebet razan.
Ha Dizoursi a yeas da skei war dor an ifern : Dao ! dao ! dao !
— Piou a zo aze ? a hopas eur vouez en diabarz.
— Me, Dizoursi, emezan.
— Dizoursi Hag a zo mat, fidamdoustik ! Mez ne dalv ket d’it gedal dont a ma ! N’hon deus ket ankounac’haet petra ez peus great d’eomp gwechall er c’hastell. Pebeus merzerenti !… Go ude-ze ez peus skarzet hon rouantelez ha miret oc’h kalz re-all da zont ama, o terc’hel ar Maro chadennet en da di epad daou c’hant vloaz. Kerz, kerz buhan alese !
Hag e oe serret an nor ouz e fri.
Setu ama eun abaden avat ! a lavaras Dizoursi ; n’ez eus ezom ac’hanon nag en ifern nag er baradoz. Red mat eo d’in mont da skei war an nor a zo aze e kreiz ; marteze e vezin digemeret ganto !
Hag ez eas. Ar purkator eo a yoa eno : Dao ! dao ! dạo !
— Piou a zo aze ? eme eur vouez eus an diabarz.
— Me eo, Dizoursi.
— Dizoursi ? Kerz, kerz buhan alese, reuzeudik ! Te peus diskarget an ifern warnomp-ni ! Kerz buhan ! Kerz pell bras ac’halen.
— Evel-se ’ta, den ne fell d’ezan digemeret ac’hanon ! a lavaras Dizoursi outan e-unan, nec’het o klask gouzout petra deuje da veza. N’hellan ket chom ama va-unan koulskoude, er meaz. N’eus ket da lavaret, red e vezo d’in kaout lojeiz en eun tu bennak. Mont a ran adarre da skei war dor sant Per ; doare vat en deus, evel an dud koz peurvuia, hag evit tra pe dra, me zo sur e kavin an tu d’hen lakaat da zigeri an nor.
