Er Roc’h ez oa o chom eur vaouez koz, Mona, eur sorserez eus ar penn, eur sorserez dreist ha ne oa ket drouk tam ebet. Er c’hontrol gant an holl e oa lakeat eur vaouez eus ar gwella.
Hervez ar brud e tenne an dichanz diwar an tieg-ma-’n-tieg hag a varve e holl loened gant a bep seurt klenvejou, hag e tenne c’hoaz ar sorserez diwar eun all hag a oa abaoue an dizeur ouz e zeuliou.
He gouiziegez vras a oa anat d’an holl, ha den n’en dije karet beza fall ganti, rak gouest e vije ive d’ober droug ma karfe, daoust n’he doa great nemet vad betek neuze.
Etrezek Mona eo em oa sonjet mont evit gouzout ha petra eo oa bet war va zro hed an noz. Alies a-walc’h em oa bet mallozet kent Mona ar Sorserez, abalamour m’he doa bet lavaret d’in ez oa Miliner ar Beler eur sorser fall, eus ar falla a c’helled kaout. Mez breman e kaven gaz mont da c’houlen kuzul outi p’edon en dizeur.
Nevez-zavet e oa c’hoaz diwar he c’holc’hed pa zigouezis en ti, hag edo o tibikouza he daoulagad.
— Doue d’ho pennigo, tintin Mona, a zrailhis oc’h antreal en ti.
— Doue ra vo ganez, va mabig, a respontas ar wrac’h ha ra daolo evez war gement kammed a ri.
— Da c’houlen kuzul ganeoc’h on deuet, emeve eun tammig frankeat warnoun, rak — hen anzav a rankan — eun tam lent e oan o tigouezout en ti, pe el lochen da vihana, pa livirin gwir, rak eun tam toul dindan soul n’oa ken en faout ar Roc’h-Toul.
— Dijuniomp da genta, ha goude vo gwelet.
Va delc’her a reas ganti da zebri va dijuni : ha tre ma kemmeske ar yod silet er chaoudouron war an tan, me a zanevelle d’ezi ar pez a oa digouezet ganen enpad an noz hep ankounac’haat eun disterra.
