en o zav ive an dourellou, nemet oa kouezet an toennou en o foull.
Tro-war-dro d’ar maner, douar bet labouret gwechall evit al legumachou a yoa brema goloet gant bep seurt louzou fall.
O tizrei d’ar gambr vras, a yoa hini an Aotrou, a zonje d’an Abostol, hema a azezas war eur mean hag en em roas da zonjal. Sevel a reas evel pa vije bet resorchou didannan, poulzet oa kredabl gant spered Doue, hag ez eas d’eun toullig kambr. Skei a reas e meur a leac’h war ar mogeriou teo gant ar vaz a veze gantan dalc’hmat. Da genta, an trouz a rea o skei na lavaras netra ebet d’ezan ; hogen, e kreiz, dioc’h an trouz oa anat ez oa kleuz ar voger. Klask a reas da welet ha ne gavje ket linennou eun nor : kaout a reas. Hag hen da c’hervel unan bennak eus e ziskibien hag e c’hourc’hemennas d’ezo digeri ar voger. Ar vein elec’h koueza en diabarz a gouezas en diaveaz. Kaout a reas evel-se eun derez hag a ziskenne en douar evit gellout tec’het eus ar maner pa zavche beac’h.
— D’ar mareou-ze, evit doare, a lavaras an Ao. Person d’in, galloud an drouized a yoa disterreat kalz ; an dud a ouenn vras koulz hag an dud pinvidik a zave maneriou bras gant tourellou el lec’h ma c’helljent en em denna hag en em zifenn pa deujed d’o zaga ; dre ma teue ar pennou bras da greski o finvidigez, e kreskas ive o gwarizi, hag e ranked en em zifenn. Ar maneriou-ze ker stank war douar Breiz a zeblant beza gret en hevelep stum : mogeriou ledan meurbed, gant eun hent en o c’halon da gas dindan an douar hag ac’hano d’ar c’hoajou, pell a-wechou. Dre an hent-se eo e c’helle an dudchentil hag ar zoudarded tec’het pa welent e vijent trec’het o kenderc’hel da stourm a-wel. Distrei a reant neuze hag e sailhent war gein an enebourien a yoa o taga ar maner.
Lezet hon deus an abostol eun tammig, dizroomp d’e
