— Aymar, eme Ao. Vaucourt, kerz da deuler eur zell war holl gougnou ar gambr-ma ; ma ne gavez netra fall ebet e teui da c’hourvez war ar brug-ma, endra ma taolo evez da gamarad e kichen an tan.
An den a zentas, hogen, a-vec’h en doa kaset e zourn da unan eus mogeriou ar gamb ma laoskas eur glemmaden zister hag e kouezas a stok korf d’an douar. Ar zoudard a yoa astennet hep tamm anaoudegez ; dioc’h gwelet e zaoulagad digor frank oa anat oa bet skoet gant eur spont vras souezus.
— D’Elbec, eme Ao. Vaucourt d’ar zoudard-all, dilas e leren d’az kenvreur ha taol dour war e zrem evit e zivorfila.
D’Elbec a dostaas en eur grena. Stleja reas e gamarad tre dirak an oaled, hag e taolas dour war e zrem. Ao. Vaucourt en doa kroget en eur c’houlaouen rousin, pe eun dra bennak-all evelse, hag e save anezi hed a hed ar voger. Ar voger a yoa leun, da vihana ne weled digor ebet enni. En eun taol kont, setu hen o santout eur c’houezaden nerzus evel eun taol avel ar goulou a oe mouget. Mont a reas war e giz, spontet, war ar voger e krede beza gwelet o tremen evel eul luc’heden.
N’edo ket e penn e zouez : tostaet oa ouz an oaled, hag eno elec’h kaout unan astennet e kavas daou astennet evel pa vijent maro. Sellet a reas er siminal ; ha petra welas eno ? eur c’horrigan du pod oc’h atisa an tan gant e zaouarn. Ao. Vaucourt na vanke ket a nerz kalon d’ezan pa veze war dachen an emgannou, evel diret oa enep ar spont. Chom a rea eno en o zav, kroaziet e ziwrec’h gantan, evel sklaset gant ar spont ; evel eun ed gwenan a yoa en e zishouarn, ha dirak e zaoulagad ez oa evel koumoul teo. Mil boan en devoe o vonet betek e c’hole hed. En em deuler a reas warni hag e kuzas e zaoulagad gant e zaou zourn evit na welje ket an oaled. Selaou a rea avat, bec’h warnan : trouz ebet n’ez oa, nemet a gave d’ezan, e zaou zen oc’h halani.
