Mar fell d’eoc’h diroufenna ho tal, mar ho peus c’hoant da danva brezoneg c’houek, lennit ar werz-ma. Kavet em eus anezi er Feiz ha Breiz koz, 11 meurz 1865. Koz eo eun tammig, egiz ma welit, mes lennit anezi, hag e leverot d’in goude n’he deus kollet tamm eus he c’houez vat.
Kalz barzoniezou a zaver en hon amzer, hogen, ar gwir varzed a zo tano… Eur gwir dudi, eur banvez dreist eo evit ar spered hag ar galon kaout bommou brezoneg da zaouri evel a zo er pennad-mad.
N’eo ket dibaot kaout eus an traou dudius-se er Feiz
ha Breiz a yoa renet gwechall gant an Aotrou Morvan.
Hag evel ez eus nebeut ac’hanomp o kaout en o zi follennou
melenet ar gelaouen goz se, em eus sonjet e rajen
plijadur o servicha pennadou eus ar pez a reas
kement a vad d’hon tadou.
Gwechall e tremenas en eur bourkig a Vreiz,
Ar Vammig-goz Mizer, o vont da glask lojeiz.
He daoulagad skoelfet, diskabel, diarc’hen,
Treut evel eun arkou ha ridet he c’hroc’hen,
Ne daol troad d’an douar, nemet a bik-lammou :
Koulskoude, war he c’hein, gant he zammig truilhou,
C’houec’h mil bloaz gwall bounner da zougen,
A dle roi d’he diou c’har ouspen eur vorzaden.
