… Gwelet a ran eo mall d’eomp en em jacha ; mont a ran va-unan d’ho lakaat war an hent eun ho kaso betek penn.
Kas a reas e dad da benn pella ar c’hoad, d’eur volz a yoa kleuzet en douar, hag e lavaras :
— Aze eo ! It er c’hao-ze ; baleit eün dirazoc’h, daoust d’an denvalijen. En em gaout a reot evel-se en eur blenen el leac’h ma kavot eur c’hastel koz, du pod, ha kelc’het gant mogeriou uhel. N’ho pezo ken nemet skei war dor houarn ar c’hastel-ze hag e vezo digoret d’eoc’h. Ha p’eo gwir ez it araozoun-me — rak mont a dlean di ive eun dervez, — goulennit ’ta gwelet al leac’h a zo miret d’in er gear-ze, ha mar teuit en dro — poan am eus o kredi — c’houi a deuio da zigas kelou d’in.
Ha war gement-se, al laer a deuas war e giz, leun e galon a druez, ar pez a rea d’ezan beza souezet. E dad a yeas dre an hent tenval.
Bale a reas pell pell amzer, ar wialen wenn en e zourn, lugernus a-walc’h evit diskouez d’ezan e hent. En em gaout a reas er blenen el leac’h edo ar c’hastel. Skoi a reas war an nor houarn.
Eur prenestrig a zigoras en nor vras, hag e oe gwelet eur penn heuzus kerniel warnan. Heman a c’houlennas :
— Piou a zo aze ?
— Mao Kergarreg ! a lavaras an hini a yoa o tigouezout.
— Mao Kergarreg ! Ya, aze ema ho kador ouz ho kortoz, e-kichen hini ho mab, mestr al laeron. Kredi reamp ho pije gedet ac’han da varc’hoaz.
— It da lavaret d’ho mestr em eus ezom da gomz outan.
Ar porzier a yeas raktal da gemenn da Zatan oa goulen d’ezan e-tal an nor, ha Satan a deuas kerkent.
— Penaos ’ta, va mignoun Mao, te eo a zo aze, ken
