Gwisket oa gant voulouz rus ; e varo hepken a yoa du, hag e zaoulagad a lugerne en e benn evel diou c’hlaouen-dan.
— Ra viot deuet mat, aotrou diaveziat, a respontas Ahès o vousc’hoarzin ; ya, bezit ar gwella deuet mar doc’h ar gwizieka ac’hanomp e skiant an droug.
Ha kerkent Ahez da bedi an aotrou rus da ober eun abaden dans, endra ma wall gomze an holl enep Doue.
— O Annaig, spontus eo ! a lavare ar paotr bihan ; daoust ha ne deuio ket Doue da gastiza tud ker fall-ze ?
— Eo, a dra zur, kastizet e vezint, Laouig. Selaou ac’hanon betek penn.
Doue a yeas e kounnar hag a astennas e zourn war-zu Kear-Iz.
Kerkent lez an treaz (palez Ahez) a skrijas war e aelou doun, ar gurun a grozas hag al luc’hed a skoas da zalla.
Ar prins daoulagad rus tan ifern a vousc’hoarze. Stoui a reas d’an douar dirak Ahez, hag e lavaras gant eur vouez leun a vel :
— Merc’h Grallon Meur, dous ha tener, rouanez va c’halon, daoust ha n’hellfen ket en eun doare bennak gwelet alc’houeziou ar skluzou ?
— Alc’houeziou aour ar skluziou a zo oc’h eur jaden a jom dalc’hmat ouz gouzoug va zad, ha va zad, re zur eo, a zo kousket pell zo.
Hen koulskoude a stoue atao muioc’h-mui hag a boke d’e daouarn flour. E lagad lemm a flemme re ar paour kez Ahez.
— Mes, petra fell d’eoc’h ? emezi d’ezan.
— Ho tad a zo kousket, a livirit ; mat, easoc’h a-ze e vezo d’eoc’h lammet digantan an alc’houeziou ! Ahez a skrijas.
— Ha piou, emezi, a c’hellfe kaout hardiziegez a-walc’h evit ober an dra-ze ?
— O ! piou ’ta, nemedoc’h-hu, prinsez.
