— Hag an danserien ? Hag an diaveziad en doa daoulagad rus tan ifern ? Hag ar brinsez Ahez ?
Holl ez ejont da goll, va mab, beuzet e oent er mor penfollet. — Ahez a lammas dirak he zad. Ar roue ha Gwennole a yea ac’hano difrea ma c’hellent.
— Va zad ! va zad ! emezi, mar am c’harit, kasit ac’hanoun ganeoc’h war ho marc’h skanv !
An tad, hep lavaret ger a zammas e verc’h en e gichen.
Neuze e oe gwelet an tarsiou o tiredet gwasoc’h c’hoaz war o lerc’h.
Gwennole a hopas en eur skrijal :
— Grallon ! Grallon ! hast affo teuler an aer-ze er mor.
An tad koulskoude… a yoa tad, hag a starde ar bec’herez war boull e galon ; mes ar zant a reas sin ar groaz hag a stokas e vaz ouz ar plac’h.
Kerkent Ahez a gouezas er mor, ar c’hezek a ebanas da zaoulammat, hag an tarsiou a reiseas.
Epad kantvejou ha kantvejou, Ahez deut da veza Mari Morgan, a zo het gwelet e doare eun teuz hanter maouez hag hanter besk. Gwelet e veze war an aod o kriba he bleo-bezin oc’h sklerijen al loar.
Laouig a reas sin ar groaz hag a lavaras :
— Peoc’h Doue da anaon tud Kear-Iz ! Mes livirit d’in Annaig, echu eo an istor ? Petra deuas ar roue Grallon da veza ?
— Pa zavas an heol antronoz, ar zant ha Grallon a bigne war lein Mene-Hom.
Ac’hano, roue Breiz a daolas eur zell war al leac’h edo Kear-Iz en derc’hent ; ne welas nemet mor.
— Eur gear eus ar re gaera em boa, emezan, ha setu hi eat da netra !
E galon a rannas hag eus e zaoulagad e teuas eur mor a zaelou.
