Pajenn:Jezegou - E korn an oaled, 1923.djvu/92

Adlennet eo bet ar bajenn-mañ
AR C’HOUSKER



— Nan, Aotrou Roue, emezan.

— Nan ! Mez petra ’fell d’it ’ta ?

— Me, ve gwelloc’h ganen kaout kant taol fouet.

Ar Roue a gredas oa Dorig eun den sot. Mez Dorig a zalc’has mad. Hag ar Roue, a asantas rei d’ezan ar pez a c’houlenne.

Neuze, Dorig a reas gelver an tri zoudard dirag ar Roue.

— Hen-ma, a lavaras en deus goulennet an hanter deus ar pez am bije bet evit va fesk. Roit d’ezan ar pez ’zo dleet.

Ar zoudard a bakas hanter-kant taol fouet. Krial ha lammet a rea gwasoc’h eget n’ouzoun petra. Met e lod en devoa, evel just. Hag en dro d’ezan an holl a rea goab hag a c’hoarze.

Evit an eil hag an trede soudard, oa ar memes tra. Pep-hini oa roet e lod d’ezan.

Ar Roue a lavaras goude da Zorig : « Brema e chom daouzek taol evidout, »

— Ia ’vad. Mez me gavo, marteze, unan bennak d’o c’hemer em leac’h.

— Ah ! mad. Kerz da welet.



Ha Dorig e kear da di eur marc’hadour fouetou.

— 91 —