Ag en avantageu hac en doustér a gavér é vout é hunan
J.-M. Galles, 1829 (p. 23-26)
UI e zelias, Guirhiés santel, passein én Tample déieu caër ha tranquil.
Hui a danhoai inou, é peah hac é repos, er péh a larai deoh en Eutru Doué, ha hui a breparai dehou, én diabarh a hanoh, un tample calz gloriussoh ha jaugeaploh doh t’ou.
Er chonge a bresance en Eutru Doué e occupai hemb cesse hou speret. Hui a gontamplai hemb cesse é vrastet hac é barfectioneu.
En hani a gâroh a oai tout deoh ; hui e oai tout dehou. Ol en treu pinhuiquan ha caërran ag er bed ne ouent nitra dirac hou teulegat.
Me mab, un inean a p’en de én ul léh a costé, pêl doh er bed ha doh en treu ag er bed, a basse én effet déieu eurus.
N’en dé occupet meit guet Doué, èl pe ne vehai meit ou guet-hi ar en doar.
Hé speret a zou perpet tranquil eit cleuet bouéh en Eutru Doué, ha nitra ne éel hé distroein a sehuel hemb cesse hé halon trema zou.
Hi a gave ér guirieu bèr-men, e hum blige é laret liés, hui é en Doué a me halon, ol hé gloër, ol hé zrezor, ol hé fligeadur.
Aséet, èl er pried santel, étal en hani a gâr, ha péhani hé goto guet è squêt, hi a chonge guet truhé ér boén a guemér en dut eit donnet devout bras ha pinhuic. Ne gompren quet é éelier cârein nitra aral meit er péh a gâr.
Tout er péh a basse ar en doar n’hé zouche quet calz. En hani a gâr a zou perpet er péh mé ma bet, a vou perpet er péh mé ma, quer santel ha quen dign de vout câret : Hi a gave ér chonge-cé er vamen ag ur joé perpet neué.
A pe vèn en Eutru Doué rein d’un inean é ansaignemanteu divin, ha conze doh t’hi ér galon, ean hé hondui a costé.
Goulennet guet-ou, me mab, er oust-zé ag er retrait, en esprit intérior-zé en deoai er Sænt. Hum bliget pêl doh er bed, ha n’hum ziscoeit én ou meit dré nécessité.
A p’hou forçou en nécessité d’hum ziscoein én ou, queméret scùir ar er glomm, péhani e oai bet obliget de sorti ag en Arh ; mæs péhani e retournas quênt pêl, rac ne gavas quet ér mæz ag en Arh léh erbet de lacat hé zreit.
Ma ne bellet doh er bed guet sourci, hui a guemérou goust eit é bligeadurieu ; hac ur ùéh ma hou pou int tanhoueit, n’hum bligehait quet é chervige en Eutru Doué.
Er pried ag er hantiqueu a glascas en hani e gârai é creis er ruieu a Jerusalem, ba n’er havas quet.
Avouéet ne hoès quet liés sortiet a gom pagnoneaheu hac a ziviseu en dut hemb bout cablussoh dirac deulegat en Eutru Doué, eit ne oaih quênt monet dehai.
Ret-é cârein er retrait, mar vennér monet é surté é mesq en dut. Ér retrait-é é tisquér penaus é ma ret conze a pe vér é creis er bed.
Er vuhé cuhet e zou unan ag er moyandeu puissantan de oarn en innoçance. Nitra ne oanna mui vertu mab-dén eit hum gavein liés é compagnoneah en dut.
A éellein e rér bihuein é creis ur bed corromplet hemb hum gorromplein guet ou ? Hum dennet a coste guet eah a hum gouci.
En Ermittet santel en dès avouéet ne ouent bet jamæs gùel ér stad d’hum antretenein guet Doué, eit goudé m’ou deoai pelleit doh en affærieu hac er hompagnoneaheu ag er bed.
Me mab, pligeadur en Eutru Doué é bout gueneoh ; lacait hou ç’hani é vout guet-ou, ha n’er havehait jamæs gùel eit a pe vehait hou ç’hunan.
A pe vehait hou ç’hunan é rehait dehou, calz liproh eit é léh erbet aral, hanaouit hou chongeu er-ré cuhettan, é éellehait laret tehou er péh a zou én hou calon guet liberté ha respet.
Azen-é é laqueï æssoh én hou speret chongeu hac a zouceï hou poénieu, a belleï hou tougeance, hou telivrou a hou touranceu, hac a ziscoeï deoh henteu sur aveit hum gondui guet avis mat é pep tra.
Anfin a pe vehait hou ç’hunan vou é cleuehait guet-ou én hou calon ur vouéh secret n’éellér cleuet meit guet-ou, é conzou dohoh ul langage n’en dé comprenet meit guet é amiet, ha péhani a laca én un inean gùirionéeu ne éellant bout hanaüet meit dré un effet ag é garanté.