Ag er grad vad e zeliamb discoein da Zoué eit er madeu en dès groeit temb

Rouville, Alexandre-Joseph de (peotramant: Abbé d'Hérouville)
troet gant Guillôme, Joachim.
J.-M. Galles, 1829  (p. 78-80)


CHAPISTRE XXIV.
Ag er grad vad e zeliamb discoein de Zoué eit er madeu en dès groeit temb.


DOUÉ infinimant mad, péhani en dès accordet teign quement a hræceu tamporel ha spirituel, a oudé ma on ar en doar, me offre deoh, eit hou trugairécat, ol er santimanteu a hrad vad en deoai bet Mari aveit hou tonnæzoneu durand ol he buhé ; mæs particuliéremant a pe antréas é ty Zachari hac Elisabeth.

Elisabeth a rai de Vari er mêlationeu a véritai ; mæs Mari a vennas m’en devezai bet Elisabeth ancoéheit en hani en deoai receuet en donnæzoneu-zé, eit chongeal hemb quin én obérour mad.

Hi en devehai désiret m’en devezai ol en treu crouéet hum joéntet doh t’hi eit hou trugairécat, ô men Doué ! ag en donnæzoneu hou poai accordet dehi.

N’hum estimai eurus, meit rac m’en deoai pliget guet en Doué ol-buissant turel é zeulegat ar izeldet é vatéh, eit tiscoein péguement é ma bras, péguement é ma misericordius.

Allas ! men Doué, é léh gùélet énan er sort santimanteu-zé, arlerh quement a vercheu e hoès reit teign a hou caranté, ne uélet énan meit un ingrat.

Me receu gueneoh er madeu, ha me drugairéca en dut. Me za de bèn a men desseinieu, ha me lar é ma dré me finesse, dré me habiltæt-é.

Mæs surtout petra on-mé a hanan me hunan, ha petra a éellan-mé a hanan me hunan, a p’en dé question a me salvedigueah ? Ha ne chongean quet a hou trugairécat ag er secourieu e ret teign eit donnet de bèn ag en affer vras-ce.

Mar dès énan un dra-benac a vehai agréable d’hou teulegat, ne mès ean receuet meit guenoh, hac hemb oh n’éellan quet er goarn.

Me labour, gùir-é, a me zu libremant guet hou cræce ; mæs er péh memb a ran a me zu a za de vout aveit on ur ræson neué d’hou trugairécat, a pe ne vennan ha ne ran er mad meit guet hou secour.

Misér ha faiblesse estrange m’inean ! A p’em abandonnehai hou cræce, petra vehai a hanan-mé ? hac é péh stad triste en em zaulehai me fal inclinationeu ?

Ne uélan a surté aveit-on meit é hanahuein me faiblesse, hac é verchein deoh men grad vad eit er græceu a ra dehi hou misericord eit hé souténein.

O men Doué ! ne bermettet quet ma tei me manquemanteu a fidélité de bellat dohon hou cræceu, nac en ingratitud d’obér deign ou ancoéhat.

Muihan mé ma douguet hou calon é ma d’obér vad é ; mæs ehué en ingratitud a zou ag en ol fauteu en hani a bara muihan doh hou misericord a ridec arnamb.

Me mès méritet cant gùeh bout abandonnet gueneoh ; mæs hui e hoès vennet gouni me halon dré forh gobér vad teign.

Doué ol-buissant ! ne vennan mui resistein dohoh. Me vou bermen deoh hemb partage. El ne vihuan meit dré oh, ne vennan ehué bihuein meit aveit oh.

Mæs groeit dré hou cræce, èl me ma continuel men dobérieu hac er secourieu a ret teign, m’hum bassou ehué continuellemant mem buhé é oulen hou cræceu ha doh hou trugairécat.

————