Ag er moyandeu a zou ret quemér eit goarn er burtæt
J.-M. Galles, 1829 (p. 33-37)
ARI, dré er græce é péhani é oai bet conceüet, n’en deoai quet de zougein a vout gouniet dré er pehet. Neoah hi hum droublas è uélet en Æl péhani e apparissas dehi édan figur un dén.
En Æl-cé ha salud. Quentéh hi a examine én hi hé hunan petra e signifi er salud-cé.
Hi hum gave guet-ou he hunan hac hemb testeu ; assès é quement-cé eit rein dehi un dougeance santel.
Hui a lacou ér bed ur mab, a lar dehi en Æl, ha hui a reï dehou en hanhue a Jesus. Quement-cé a chervigeas hoah eit he zroublein muyoh-mui.
Hi a ouair é éel hum obér er péh e annonce en Æl dehi ; rac n’en dès nitra impossible de Zoué. Hi a glah hemp quin gout é péh fæçon en hum accomplissou er mystér-zé.
Péguement é ma hi aviset ér péh a oulen ! péguement é ma hi arrestet ! Ne lar just meit er péh a zou necessær.
Doh er mercheu-zé é ma æz assès hanauein un inean a ra hé zrezor ag er burtæt.
Boquet tinér, er burtæt a zouge en disterran hanal. Ur sel, ur guir hé laca de greinein.
Ur verh a gâr er burtæt hac e hanaüe ol er bris ag er vertu-zé, a zouge en occasioneu è péré é éellehai bout blesset, memb er-ré pellan.
Conzeu douce, offreu caër, divizeu memb a zisco bout innoçant, tout é laca de zefi ha d’éhuéhat guet mui a attantion.
Mæs mar faut quement-cé a soin eit goarn er burtæt én hé antiér, a éellein a rér laret é hès ar en doar calz a ineanneu en dès hi conservet ?
Mad vehai ma vehai queméret quement a soin eit conservein er vertu-zé, él a guemérér eit sauvein en apparance a nehi.
Péguement a dut en dès cavet en occasion de gol er vertu-zé én arrouéregueah hac én ur vuhé douce, él livreu dangerus hac én divizeu rai libre.
Calz a verhet crechén a hant liés hac hemb dougeance compagnoneah ré péré n’en dint quet Ælet.
Mar larant é veillant eit hum lacat én abri, me larou dehai é veille ehué en diaul eit ou hol.
Ur verh youanq surtout a gâr er mélationeu, ne vou vuet pél hemb ne vou gouniet d’en hani hé mêlou.
A p’en dé question ag er burtæt, er manq memb a zougeance a zeli lacat de greinein.
Clah e rér cherrein en deulegat ar en dangérieu a gârér ; hac er merche en ou hârér é en attantion a laquér d’ou huhein doh en deulegat.
Ol é omb groeit ag er memb doar. Eellein e ra arrihue guenemb er péh a zou arrihuet guet quement a réral péré en dès hanaüet, dré un expériance trist, péguement é ouent goann.
Deustou ma teliér comptein ar er secour a hræce Doué, n’en dé quet permettet eit quement-cé hum lacat en dangér. Er secour-zé n’en dé assuret meit d’er-ré e hum gave én tantation hemb en dout hi clasquet.
Hac en hou pehai hui douguet durand calz a vlaïeu er victoër ar en anemiset ag er burtæt, ne gredet quet neoah é oh sur a hé douguein perpet. Ne cesset quet a hum zefi a nehai hac a hum zefi a hanoh hui-memb.
Beoh fidel de bellat doh en occasioneu pamdiec, péré hum bresant deoh a guement tu a zou, hac a za de vout stancoh dré valice en diaul. Nezé Doué a reï deoh græceu crihue én occasioneu-zé é péré hou pou hum gavet hemb chongeal, hac é péré é ma ret en dout ur vertu son eit dissoh.
O Gùirhiés ! Mam de Zoué, obtenet-teign er græce d’hum zefi a hanan me hunan, de vout avisettoh é ol er péh a rein, de vortifiein me squêndeu, rac hemb en dra-zé n’éellan quet hum gonservein ér burtæt.
N’éellan quet bout ingorto é vein, èl m’en desiran, ag en nombre ag er-ré hou câr, hemb cârein én ur fæçon particuliér ur vertu péhani a zou bet er pèn-caus a hou cloér.
Mam pur ha gùerh, Rouannés ér Gùirhiéset, obtenet-teign er græce de vihuein én ur burtæt quer parfet, ma cavéoh perpet én an er merche-zé doh péhani é hanaüet hou pugalé cârettan.