Rouville, Alexandre-Joseph de (peotramant: Abbé d'Hérouville)
troet gant Guillôme, Joachim.
J.-M. Galles, 1829  (p. 160-164)


CHAPISTRE XX.
Ag er silance.


ER SERVITOUR.


DOHOH-É, Rouannés er vertuïeu, en hum adressan eit disquein goarn er silance ha conze perpet a propos.

Hui e hoès pratiquet er vertu ag er silance én ur fæçon quer parfæt, ma éellet, gùel aveit hanni aral, disquein deign he fratiquein mé-memb.

Ni a leine én Aviel mara unan a hou conzeu ; ha me uéle penaus én hou ç’ol conzeu hui a bratiq ur vertu benac.

Péh ur garanti aveit er burtæt ! péh un humilité, péh un aboeissance ér honzeu hou poai adresset d’en Æl a zas d’hou saludein é hanhue en Drindet adorable !

Hui a gonze é ty Elisabeth eit trugairécat Doué ag er græceu particuliér en dès accordet deoh. A pe hoès cavet hou mab Jesus én Tample, hui a gonze eit discoein hou tinérdæt én é guevér, hac én éred a Gana eit rantein chervige d’hou nessan.

A hend aral, hui a oarn er silance é calz a circonstanceu é péré hou pehai, haval-é, deliet partagein, guet er-ré a oai tro-ha-tro deoh, er santimanteu a hou calon.

Test ag er marveilleu a arrihuai é gannedigueah Jesus, hui a gleuai er péh a larai ar guement-cé er-ré guetan a zas d’en adorein. Hui a zalhai chonge a ol ou honzeu ; mæs hui ou chairrai, a lar en Aviel, guet ur silance læn a respect.

Én tample é péhani hou poai presantet Jesus croaidur, hui a chommas én ur silance læn a admiration, a béhani n’en dès chet manquet en Aviel a gonze, rac ma teliai chervige d’hun instrugein.

Hui a vontas goudé guet Jesus ar er halvar ; hui hum zalhas én hou saüe doh troed er groéz ; hui a receuas é zeuéhan huannadeu ; mæs hui a oarnas, durant tout en amzér-zé, ur silance parfæt a batiantæt hac a aboeissance de volanté Doué.


Mari.

Me silance a gonze dohoh, me mab : ol en ineanneu devot a gomprenne erhat é langage.

En hani em boai goarnet én ol circonstanceu é péré ne oulennai quet gloër en Eutru Doué hac er garanté doh en nessan m’em bezai conzet, a oai inspiret teign dré græce er Speret-Santel.

Ean a zisq deoh penaus, eit bout interior, ne faut quet conze calz, ne faut quet conze hemb réflexion, ha ne faut conze meit dre inspirationeu er Speret-Santel, péhani a laca ér fond ag er galon er péh a zeli laret en hani er honsult.

En hani hum blige é tivise paud a zisco é ma taulet é galon hac é speret guet en dissourciage ; ha quement-cé a zou déja un droug bras.

Æz é collér én diviseu er santimanteu a zevotion. Er silance ou honserve hac ou hrihua.

Ne gavehet quet calz a dut en dès quai en dout goarnet er silance ; hui a gavou é contrel ul lod-caër en dès anquin ou dout conzet rai.

En dén aviset ne gonze meit a p’en dé requis conze ; de laret-é, n’er groa meit a pe vehai droug é taüein, pé ne vehai quet a propos goarn er silance.

En hani ne ouï quet goarn é dead a zou haval doh ur guær digueor a bep-tu, én danger a vout somprenet ha queméret dré en annemis.

Casic é ma impossible chom péel de zivis hemb commettein ur pehet benac.

En hani a gonze bihannan, hennéh-é perpet en avissettan.

E peb amzér en expériance en dès discoeit penaus é ma él léh ma oarnér gùellan er silance é en hum gave er muihan a innoçance.

Dalhet erhat chonge ag en avis-men, é ma perpet pourfitable goarn er silance, a pe ne vèr quet obliget de gonze.

Un abiltæt vras é gout conze pé tahuein a propos. Eellein a rér bout abil én treu aral, hemb bout abil én article-zé. Græce Doué en disq gùel aveit ol leçonieu en dut.

Me mab, sel-bihannoh ma conzehet doh en dut, sel-mui é conzou Doué dohoh ér galon.

Sellet er bagatellageu, a béré é conze ordinæremant en dut, èl treu péré a bara doh Doué a hum antretenein guenoh.

Surtout ne gonzet quet liés d’en dut a hou afflictioneu nac a hou poénieu ; en dut ne guemérant quet quement a druhé doh t’ai èl ma chonget. Conzet a nehai liés de Zoué : perpet é ma prest d’hon consolein.

Ne gonzet memb jamæs a nehai hemb er vrassan nécessité, mar dé en nessan é a ra deoh ou andur. Hui hou pehai lies léh d’hum rebreichein en dout laret rai.

————