Ag er soin a zeliamb en dout de gresquein é græce hac é parfection

Rouville, Alexandre-Joseph de (peotramant: Abbé d'Hérouville)
troet gant Guillôme, Joachim.
J.-M. Galles, 1829  (p. 13-16)


CHAPISTRE IV.
Ag er soin e zeliamb en dout de gresquein é græce hac é parfection.


ER SERVITOUR.


HUI hou poai, Guirhiés Santel, receüet græce Doué guet abondance ag er hetan momant ma oh bet conceüet ; mæs n’hou poai quet hum goutantet a jouissein é peah ag ur mad quer bras ; durant ol hou puhé hui e gueméras poén d’el lacat de brofitein.

Ha græce Doué, péhani a gresq a pe boéniér, hou pinhuiquai bamdé muyoh-mui. Hui e oai èl un doar labouret mat, é péhani en disterran grenen e zoug cant aveit unan.

Penaus benac ma oh gannet guet er santeleah, er santeleah ne oai quet naturel deoh ; mæs deit oai devout casi naturel deoh dré hou labour hac hou soin.

Mari en dès pousset barreu èl ur palmier [1] ; hi hé dès ou douguet a bep-tu, hac er barreu-cé e zou barreu a inour hac a hræce.

Mari.

Me mab, mar fal deoh lacat de gresquein én oh er græce-zé, péhani hou rant ami de Zoué, croaidur de Zoué, tampl er Speret-Santel, brér Jesus-Chrouist hac héritour guet-ou, tosteit liés d’er Sacremanteu, pratiquet er vertuïeu particuliér a hou stad.

Ur moyand principal de gresquein én oh caranté Doué, e zou bout fidel d’en inspirationeu ag é hræce.

Cheleüet er vouéh e gonze dohoh én interior ; héliet er péh e lar deoh.

Sel-mui ma cheleüér er vouéh-cé, sei-mui é instruge ; sel-mui ma avancér, sel-mui é tisq hoah avance.

Calz a dut, goudé en dout quêrhet un herrat én hent ag er vertu, hum repos, coutant ag en hent ou dès groeit ; mæs græce Doué ne lar jamæs : assès-é.

Réral e chonge gobér assès ma n’en dant quet de vout fal. Quement-cé n’en dé quet assès. En hani e zou mat e zeli labourat bamdé eit donnet de vout gùel.

Péguement a Grechénion e hum gavou souéhet, dé er jugemant, doh hum uélet carguet a zelé é quevér justice en Eutru Doué ; rac n’ou devou quet profitet ag er moyandeu ou deoai de zonnet de vout Sænt bras !

Én hent ag er vertu, é ma recul é a rér a pe ne avancér quet ; col a pe ne ouniér quet.

Mar chervigér Doué guet mesul, Doué ne rei é zonnæzoneu meit guet mesul.

Mæs sel-bihannoh ma comptehet guetou, sei mui é tiscoeï é larganté hac é vadeleah én hou andret, memb ag er vuhé-men.

Deustou péh quer peur oh a vadeu ér bed-men, hui e hoès perpet assès ; mæs n’éellet jamæs en dout rai ag er madeu a hræce Doué.

Er servitour pehani ne laca quet de brofitein en danné en deoai laqueit er mæstre étré é zehorn, e vou punisset.

Hum zihunet enta, me mab, a hou cousq ponnér, péhani e éellou hou condui a nebedigueu d’er marhue. Labouret eit reparein en amzér e hoès collet.

Ne laret quet mui én hum goutantet a hou pout en devéhan léh é ty hou Tad péhani zou én Nean : conze èl-cé, e zou hum lacat én dangér n’hou penai hanni.

ER SERVITOUR.

Puissant hac intampius Avocadés, ô Mari ! secouret-mé de santifiein ur vuhé n’en dès reit-teign en Eutru Doué meit aveit ma vehai bet impléet antiéremant doh er chervige ha doh er hârein.

Secouret-mé de véritein ur gloër é péhani n’éellan arriüe, guet er secour a hræce Doué, meit dré me œvreu, ha pehani e vou sel-brassoh ma vein bet gredussoh doh ou gobér.

————

  1. Ur sort guien péhani a zoug barreu bras.