An Azen gwisket gant kroc’hen al leon
Oberennoù damheñvel pe handelvoù all zo ivez, gwelout An Azen guisqet croc’hen al Leön..
Eun azen em wisket e kroc’hen eul leon
Triouac’h leo tro-war-dro a daule ar spouron ;
Ken ho pije gwelet ar chatal hag an dud
Rag eul loen ken dister tec’het, bras ha munud.
Pa gerze, lorc’h ennañ evel eur roue bras,
Alanig al louarn war e hent a gavas ;
Ha d’e spontañ muioc’h : — Prenvig douar ! ’mezañ,
Kerz diouziñ-me raktal, pe me ya d’as frikañ ! —
— Ma ! ma ! eme Alan, perak e teus komzet ?
Ma ’tije roet peuc’h n’em oa ket d’anavet,
Daoustañ ma out disneuz, dre va feiz a louarn,
Hag e teu ’maes, lorgnek, eun tam beg da ziskouarn !
Me a oa aonik-dall pa ’z eo deut da vouez kre
D’am lakat dianken, euzus evel ma e :
Rak he ferc’hen, ’onn ’vat, eur goasañ tronpilher,
’Zo, da veañ ’widoñ, re veulbes ha ponner !
’C’han ta, autrou leon, ma n’oc’h ket eun azen,
Poent eo diskouez a zo kalon en ho kroc’hen :
Me ’wel eur pautr milin, eur vaz gantañ, arru,
Hag en deus da laret eun dra bennak d’ac’h-hu ! —
Ha setu al louarn en e doull o lampat
Da zellet ac’hane seder ous ar flipat.
Paour-kaes azen ! Kaer ’n eus gwinkal ha diswinkal,
Ha blejal ken a lak an oll treo da strakal,
Seul-mui ’vez klask danta, seul-mui ’vez konnari,
Seul rustoc’h war e gein ’mañ ar fust o c’hoari…
Kals tud oa souezet p’edo ar pautr Martin
O kas a vazadou al leon d’ar vilin.
Meur a zod en em wisk e dilhad eun autro,
’Vez muioc’h stad ennañ ’vit pa ve penn ar vro ;
Gortoet, ma zud keis, ha mar tigor e veg
E teuio da skrijañ ’vel eun azen gorneg !
