Ar Bleiz dare da vervel
AR BLEIZ DARE DA VERVEL
Pa oa ’n e doull Gwilhaou ar bleiz
Gourvezet toc’horik, eun deiz,
Eur zell pis en deveus taulet
War e holl vuez dremenet.
— Ne dalfe ket hen nac’h, siouas,
Pec’her oñ bet, ha pec’her bras !
Ha koulskoude, war a gavañ,
N’oñ ket c’hoas deus ar re oasañ :
N’eo ket bet bepret ma buez
Hini eul lazer didruez !
Eun deiz pa oann ekreis ar c’hoad,
N’em oa mennoz nemet da vad ;
Setu eun oanig dianket
Goall dieves ouziñ stoket ;
Heb ober droug d’ezañ, kerkent
’M eus-hañ laket arre ’n e hent.
Eur pennadig ac’houdeves
E ris gwell, c’hoas, d’eun danvades ;
Houmañ, warnoñ o foultradiñ,
Marv he mab a damalle d’iñ.
Krisoc’h ’widoñ ’vije kavet :
Me na ris van ’wit he c’hlevet
Hag e trois ma c’hein outi,
Daoust ne oa d’am heul den na ki ! —
Alan al louarn a laras
Da Wilhou gos, dal m’her c’hlevas :
— Gwir aoalc’h a larez, Gwilhou,
Da droiou-se ’welis o diou ;
Me oar e pez amzer, zoken,
Tigouezas d’it ober ’velhen :
’Oa pa oas-te hanter-vouget
Gant eun askorn es koug staget ;
Ar pez askorn adreus ’n es koug
A zo bet d’it tennet dizroug
Gant Marc’haridig ar c’hwibon,
Hir he beg ha mat he c’halon. —
Ar mad a reomp a zo dister
Pa vez red d’eomp-ni hen ober ;
Hennes ’dle ket rei d’imp dizoan,
Pa vefomp war hon tremenvan.
