Ar Zul kenta euz ann Azvent
Bez’ e vezo, eme Hor Zalver, merkou enn heol, el loar hag er stered. Ann holl boblou euz ann douar a jomo mantret o klevet ann trouz skrijuz a rai ar tnor hag ann doureier. Ann dud a zizec’ho gant ar spount o c’hortoz ar pez a c’hoarvezo gant ar bed holl ; rak, ann env he-unan a greno. Neuze e vezo guelet, var eur goabrenn, Mab Doue o tiskenn gant eur c’halloud, a rei d’ann holl douja. Dre ma tiguezo ann traou-ze, savit ho penn ha sellit d’ann eac’h ; rak, heb dale e viot diboaniet.
Hag e roaz d’ezho kement-ma evit skuer : Sellit ouz ar vezenn fiez hag ar guez all. P’en em lakeont da boulza, c’hui a anavez eo tost ann hanv. Evel-se ive pa velot ann traou-ma o c’hoarvezout, gouezit eo tost rouantelez Doue. M’hen lavar d’ehoc’h, e guirrionez, araok ma varvo ann dud zo brema, ann traou-ze holl a vezo diguezet. Ann env hag ann douar a dremeno ; mes, va c’homzou me ne dremenint ket.
Perak e teu ann Iliz da goms d’eomp hirio euz ar varn jeneral ?
Evit ober d’ann dud rei digemer a zoare da Jezuz a zeu brema evel Salver, enn aoun na vent gual skoet ganthan pa ziskenno evel barner.
Dalc’homp eta, eur pennadik, hor spered
var zonj ar varn jeneral.
Doue gant he fumez en deuz merket pegeit e pado ar bed. Pa vezo deuet ar mare, varlerc’h ann traou skrijuz a lennomp enn Aviel hag a rai d’ann dud keiz dizec’ha gant enkrez, ann tan, o tilammet euz a greiz ann douar digor, en em astenno enn eunn taol hag a lakai pep tra e ludu. Neuze e teui eunn eal gant he drompill skiltruz da zivuna ann dud varo ouz ho gervel etrezek traonien Josaphat. Holl e savint leun a vuez ; mes, pebez kemm etrezho ! Darn euz ar c’horfou a vezo kaer ha skeduz evel ann heol ; darn all ne vezint nemet loustoni ha breinadurez.
Raktal e vezo guelet o tiskenn Jezuz, ar barner braz, ann elez enn dro d’ezhan, ha dirazhan he groaz lugernuz a roi levenez d’ann eneou santel ha spount d’ar bec’herien. Kerkent, ann dud en em ranno o vont eur rumm enn tu deou hag eur rumm all enn tu kleiz, ha setu great ann disparti evit ato. Levr ar c’houstiansou digoret dirak daoulagad ann holl a roi da anaout buez peb unan heb ma chomfe netra kuzet. Ne dalv ket d’ar bec’herien fiziout var ann devalijen a ioa enn dro d’ezho pa reant ho fallagriezou. Dispaket e vezo beteg plegou ar galoun ha dizoloet, n’eo ket hebken al laeronsiou hag ann oberou mezuz, mes ive ar zonjezonou louz hag ann holl c’hoantegeziou direiz, enn eur ger, kement a c’hell kaillara ann ene heb beza guelet a ziaveaz.
Nag a bet o devezo, var ann douar-ma, tremenet evit tud direbech, evit sent marteze, hag a vezo, da zeiz ar varn, anavezet evit tud fall griet a bep seurt pec’hejou ! Ar re-ze, o ruzia gant mez, a lavaro d’ar meneziou kueza varnho ha d’ann douar ho lounka evit ho c’huzat ouz lagad ar barner hag ann testou zo enn dro d’ezhan. N’o devezo ket ho goulenn.
Nag a re all ive a vezo bet kemeret evit tud diskiant, ne brizet ket sellet outho, hag en era gavo enn tu deou, etouez mignouned Hor Zalver. Enn eur renk izel, er baourentez marteze, ar re-ma o deuz bevet evel guir gristenien. Ho distera oberou a zo bet skrivet gant ho eal mad, var rollou ar baradoz, ha setu hi pinvidik braz dirak Doue.
Goude beza roet da anaout buez ann eil rumm hag egile, ar barner, heb dale pelloc’h, a zougo ar zetans. D’ar bec’herien e lavaro gant eur vouez rust hag eur vizaj didruez : « It pell diouzinn, tud milliget, d’ann tan ne vougo morse, a zo bet c’houezet evit ann diaoul hag he zroug-elez. » Ha ker buhan ann ifern a zigoro da lounka ann dud daonet a guezo ennhan korf hag ene.
O trei neuze ouz ar zent gant eunn ear laouen : « Deuit, eme Jezuz, deuit c’hui mignouned va Zad, da gemeret ar rouantelez zo bet great evidoc’h azaleg ann deiz kenta euz ar bed. » Hag, o pignat d’ar baradoz, ec’h unanint ho mouez gant hini ann elez da gana ar c’hantikou dudiuz a vezo klevet da virviken e palez ann Dreindet.
E pe gostez e fell d’eomp beza da zeiz skrijuz ar varn ? Brema eo da bep unan choaz hag ober he blas ; rak Jezuz ne roi d’eomp nemet ar pez a vezo dleet. Selaouomp eta mouez ann Iliz, hor mamm garantezuz. Greomp digemer vad da Vab Doue enn he genta donedigez, ma c’hello hon espern, pa ziskenno, d’ann eil guech, evit barn ar bed holl.
Pedenn. — O, va Doue, enn deiz spountuz a lakai ann env he-unan da grena, me garfe klevet ganeoc’h ar c’homsou dous a leverot d’ann dud salvet. Skrivit eta doun em spered ar zonj euz ar varn ma kovesainn, gant guir glac’har, va fec’hejou tremenet, ha ma vevinn, hiviziken, hervez ho lezenn, evit mervel enn ho karantez. Evel-se-bezet-great.