Ar c’henta Miz Mari/Purification ar Verc’hez
F. Hallégouët, 1868 (p. 82-90)
Daou-ugent dervez goude ma oa
ganed Jesus, ez eas Mari da Jerusalem,
evit senti ouz lezen ar Burification,
ac ofri e Mab en templ...
Al lezenn-ze ne dize ke ar Verc’hez ;
ne d-oa izom ebed da zont pur, pa
oa Gverc’hez ha Mam (pur dreist an
oll). An den coz Simeon en em
gavas da zont ive en templ d’ar memez
mare. Etouez ar mammou deuet
d’an templ evit senti ouz al lezenn,
Simeon a velas Mari, ur sclerder
gaer en dro dezi ; ac evelato edo
a-drê d’ar re all. Neuze, var a verc
Timotee, beleg eus a Jerusalem,
Simeon a lavaras d’ar mammou all-se : Neket deread, emeza, e ve ar
zervicherez et er penn-araog, ac e ve
lezed a-drê Rouanez an oll. Simeon
a oa un den ervez Doue. Ar Spered-Santel
en d-oa roed deza da
anaout ne varvse ket, ken n’en devize
gveled ar Messias var an douar.
E velet a reas, ac er c’hemeret etre
e zivrec’h en eur veuli Doue gant
joa. Ac o trei ouz Mari e tisclerias
dezi e savse eleiz eneb Jesus, ac e
vize treuzed e c’halon gant ar c’hlac’har
evel gant ur c’hleze.
Mari, er mister-ma, a zesc deomp beza humbl. Eviti da veza Mam Doue, e ra evel pa ne vize nemet mam da un den ; eviti da veza oll-pur, e ra evel ar re ne oant ket, ervez al lezenn. Ha ni, er c’hontrol, en em laca guelloc’h eget na d-oump. Mari a zoublas da ul lezen ne oa ket great eviti, n’edo ket dindan lezen ar Burification, ac evelato e reas kement a c’hourc’hemenne al lezen-se, ha ni, eleac’h ober en tu all d’ar pez a c’houlenn al lezennou, a vanc aliez d’ar pez a c’hourc’hemen Doue ac an Iliz da rancout beza great. O ! pegen piz e sellomp-ni pa c’houlenn Doue, un Tad ac a ziscuez deomp kement a vadelez.
Sonjit e ro Mari da Zoue ar pez a gar muia, e Mab ker. E ofr a reas da Zoue, evit ma z-aze d’ar maro evidomp. Doue a c’houlenn ive ur zacrifis bennac, ma tistago ho calon diouz ar re ma ve re stag outo ; ac e revuzfec’h ? Pa reas Mari e zacrifis da Zoue en templ, petra oe prometed dezi ? Merzerentiou, croaziou, poaniou braz. — An anken a dreuzo ho calon evel ur c’hleze, eme Simeon da Vari. — Evelse e ra Doue, aliez, de vella mignonet. Ia, aned avoalc’h eo, rac ar pounnera croaz, ar poaniou crissa a zo da Jesus ha da Vari. Ho clemou c’huero, siouaz ! a ziscuez ne gredit ket avoalc’h ar virionez-se.
Doue an Tad a felle ganta e vize ofred e Vab deza dre zaouarn Mari. Caera oferenn, caera sacrifis ! Mari eo a ofr, Jesus eo a zo ofred ! Roit ive pep tra da Zoue dre zaouarn Mari, o lavaret dezi rei da Zoue evidoc’h ar pezic a vad a vezo great ganeoc’h ; ha sur an donezon a blizo deza, ac e ve dister. Doue a zo falvezed ive ganta e teuze deomp, digant Mari, Jesus e Vab, ac ive ann oll vadou-all. An Tad en Ee ne c’hall revuz netra d’e Vab, nac ar Mab revuz netra d’e Vam, nac ar Vam vad-se revuz netra d’ar re a bed anezi evel ma eo dleed.
En em lacaït eta e servich ar rouanez vraz-se. Lavarit dezi kinnigen evidoc’h da Zoue kement vad a reoc’h ac goulennit diganti ar c’hras d’e c’haret.
An dud all, siouas ! no deuz ket an eurvad da veza pur ha neat, evel ar Verc’hez ; mes Doue, ken trugarezuz, en deuz lakeet en iliz ur funteun da zigass anezo pur : sacramant ar binijenn. Pebez maleur, pa ne reer nemet dua mui-ouz-vui, goude tostaat ouz ar funteun sacr-se ! Pebez maleur !! Eleonora a oa ur verc’h a garantez Doue. Ouz ar seurt tud-se, aliez, eo e stourm ar droug-spered gant ar muia ioul ; foug a vez enna pa c’hell o lacaat da goueza en ur pec’hed bennac, dreist-oll en ur pec’hed eus ar re a ra ar mui mez d’an den, ac ar re pounnerra da goves. Eleonora a gouezas en unan eus ar seurt pec’hejou-ze, outi e-unan, en ur pec’hed, ac a ree sulvui a vez dezi ma oa bet pur bete neuze. Ac ez eas trist, e-doare pa vise bet clanv, ac ez oa e guirionez. Mantred oa, ken na venne disesperi. Ne doa nemet ur gomz da lavaret d’e zad spirituel evit beza pare, ac evit rei deza ar joa a zanter atao o tenna un ene eus a boan. Ar c’heuz a oa cre e calon Eleonora ; e c’hovesor n’e vize ket nec’hed, rac crog a oa eno d’an absolvenn. Allaz ! an diaoul mud a oe treac’h. Nac’h a reas ! setu ur sacrilach ! communia : setu ur sacrilach all ! O ! trista stad ! Eleonora e doa skiant, ac a venne mont e disesper. Clevet a ree, enni e-unan, ur vouez o lavaret dezi : Daoned e vezi, d’an ifern ez î. A veichou all e lavare an droug-eal dezi : Coulz eo d’it, brema, en em dôler d’an oll blizadurezou, ma santi joaiou an douar p’eo null d’it sonjal e joaiou an Ee. — Ac a bet ini a vez trec’hed gat ar seurt voall-zonj-se ! E zud o velet Eleonora en ur stad ken trist, a en em erbede stard, eviti, ouz ar Verc’hez, ouz an ini a zo anved Salusinfirmorum, pare ar re glanv. Un nosvez, dre e c’housc, e velas ar Verc’hez o sina dezi mont de c’haout. Eleonora, o santout e doa Mam Jesus truez outi, pa zivunas, a en em dôlas var e daoulin d’en em erbedi outi gant fizians. An deizou varlerc’h e tigouezas ganti, dre c’hras Doue, en em gaout da zilaou ur zarmon divarben trugarez an Aotrou Doue e kever ar bec’heurien ; ha divarben unan, en doa bet nac’hed e bec’hejou, a oa bet tost deza coueza en disesper, a droas gant fizians ouz ar Verc’hez, ac a oe saveteed. Comzed e oe ive divarben unan, a oa bet o coves gant sant Francez de Saal, ac o sonjal en traou udur en doa discleried, e cave deza sant Francez n’en devize istim ebed mui evita, ken na lavaras freaz sant Francez deza, n’en devise nemet mui-ouz-vui a joa outa. Eleonora, goude ar zarmon-se, o santout e ra joa, calz a joa da vinistret Jesus-Christ caout tro da harea un ene clanv, a laouenaas oll ; ac i mont da zaoulina dirag imach ar Verc’hez, en eur scuilla daelou a garantez ac a esperans ; ac e oe mall ganti discarga neat e c’houstians. — Ha ne ket, Eleonora, e cavit gras ? — A ! emezi, n’oun ket evit lavaret deoc’h pegement e cavan gras ! — Ur veich all, Eleonora, na zilaouit ket an Ærouant, mar teufe da glasc serra evelse ho kenou deoc’h. — A ! eme Eleonora, re eo cousted ar gentell-ma d’in, evit ma teufen d’e ancounac’haat ?