Ar er pehet Véniel
1°
ONSIDÉRET é teliet en dout caz vras doh er pehet véniel a balamort
ma ra offance de Zoué, d’un Doué infinimant mad hac e vérit bout câret drest quement tra zou ol ; a balamort ma yeinna, ma vihanna é garanté dohemb, hac hun hani doh t’ou ; a balamort ma condui a nebedigueu d’er pehet marhuel, hac èl-cé d’en dannation éternel ; a balamort hoah ma hès mui a valice én ur pehet véniel, eit n’en dès a vadeleah én ol œvreu e elleoh gobér. Cair é gout é hès ur malice bras ér pehet véniel, a p’er punisse en Eutru Doué ér bed-men dré quement a visérieu, hac ér bed aral dré boénieu n’éellér quet comprenein.
2.° Considéret ne hoès treménet dé erbet én hou puhé, n’hou pehai groeit hou pehédeu véniel dré valice hac exprès, dré sompren hac hemb calz a avis, dré oannedigueah, dré chongeu, a pe ne hoès queméret sourci de bellat bean assès er-ré inutil, pé énep d’en nessan, pé e zoug d’en avarice pé d’ur pehet aral benac, a ne vehai meit d’er bagatel, d’er hol amzér, dré œvreu, é obér un dra benac e zou drouc, pé e zou mad, mæs dré vanité, pé eit pligein d’en dut ; dré omission, é lezel un dra e zeliet gobér hemb n’er groet, é vanquein a sentein doh er chongeu mad e zegasse Doué deoh.
O men Doué ! avouéein e ran é ma carguet mem buhé a behédeu ; bet ha bremen ne mès groeit meit hou ç’offancein. Mal é demb changein a vuhé, m’inean peur ; gùel vehai demb cessein a vihuein, eit bihuein hoah èl én amzér treménet.
3.° Er remæd doh er pehet véniel e zou considérein liès é ma én ur fæçon benac dangerussoh eit er pehet marhuel, raq ne guemérér quet poén d’hum gorrigein a nehou. Un inean e vehai sourcius de zihoal doh er pehet véniel, e vehai imbèr amzér én ur stad ihuel a santeleah. Ret-é chongeal liès n’en dès pehet erbet, ne vern péh quer bihan é, n’en dé brassoh drouc eit en ol colleu ha misérieu ag er bed-men. Quentéh èl ma vehet couéhet é unan benac, queméret ur glahar bras, hac ur benigen benac poénius d’ober quel liès gùéh ma couéhehet.