Arguamant ar bêvare cantic
Ar Profet Jeremi a scuill dae1ou c’hoaz var
ludu Jerusalem, ha var an traou caer a voa
enni. Poan en deus o credi e ve ar vein eus
santual an Templ sclabezet dre ar blacennou
public, hac e ve bugale Sion trêtet evel pôdou
pri. Ober a ra eur poltret an touchanta
eus a stat estlamus e vam-bro ; n’en deo deut
ar breiz a Vabylon nemet dre grimou he
bêleyen, ha re he fals-profetet. En vên o deus
laqet he habitantet maleürus o esperanç en
Ejyptianet ; n’en em denfont biqen eus a
zindan ar voalen a gastiz, meritet dre o
idolatriach. Sermoniou ar Profet santel a deu da
veza guir : ar Judevien a zo trec’het ha
divisqet eus o oll vadou ; o Roue a zo didronet, ha casset evelto e captivite. Jeremi, an
tenerra eus an dud, a zoug ar gonsolation en
calonou e oll vroys ; o assuri a ra penos ar
boan meritet dre o fec’hejou a zo peur-achuet,
e zeo satisfiet venjanç Doue, ha ne vezint
mui casset er mèz o bro. An Idumeanet a
vezo, er c’hontrol, ar sujet rus e vrassa furol.
Ar Profet a c’hourdrous anezo var ze, gant
calz a nerz.
- Quomodo obscuratum est aurum, mutatus est color optimus ? Dispersi sunt lapides sanctuarii in capite omnium platearum ?
- Jerem. ch. 4. v. 1.