Arlerh er vadiènt é oemb pur ha santel ;
Mæs, quênt pél couciet dré er péhèd marhuel,
Ni hur boé hum daulet é liameu Satan,
Ha ne véritemb mui meit er poénieu brassan.
Me grèd en dès Jesus eid omb instituet
Ur sacremant e zou er bénigen hanhuet :
Aveit m’hur behé bet guet é Dad er pardon
Ag er péhedeu groeit ag en ouaid a ræson.
Me grèd é ma requis d’en ol eid er receu,
Mar dès tu d’er gobér, covessat er fauteu,
Guet en anquin brassan, ur gùir gontrition,
Hag ahoel en desir d’hobér satisfaction.
Mil bennoh de Jesus ! hemb d’hou é oemb collet
É creis en houlenneu ag ur mor counaret ;
Mæs é creis en dangér é chom er bénigen,
Èl, guet en dud a vor, én naufrage, ur blanquen.
