EIL CHAPISTR.
er salvedigueah.

1° Ol er péh en dès groeit Doué é crouéein er bed hag é Incarnation é Vab, ean en dès er groeit eid é hloër ha salvedigueah en dud. Mar bé mab-dén aboeissant de volanté Doué, mar goarn é lézen, Doué e hrata dehou er brassan bonheur én éternité. Mab-dén, é monnèt énep de volanté é Grouéour, e vou forbannet ag er bonheur-zé ha condannet de vout maleurus de virhuiquin ; ha rac-cé ne vern, pé dannet pé salvet e vou mab-dén, Doué e gavou perpet é hloër hag e hrei splannein é barfætioneu infini : é justice, é condannein er ré en devou hum sàuet énep dehou ; é visericord, é couronnein a hloër er ré e vou bet gredus d’er hârein d’er chervigein. Mêlein en Eutru Doué, mirèt é lézen, eit bout eurus én éternité ha dihoal a gouéh én ihuern, chetu er péh e hanhuér labourat eid er salvedigueah. Ret-é enta larèt penaus er salvedigueah e zou hun affær requissan, hun affær a vrassan conséquance, hun affær prop, hun affær hemb quin.

2° Ne vern péh affærieu e hoès, hanni a nehai n’en dé quer requis t’oh èl hou salvedigueah, a p’en dé gùir n’en d’oh ér bed nameit eid hum salvein ; ol en treu aral n’en dint meit moguêd. N’en dé quet requis ma vehet ér bed ; mæs necessær-é d’oh bout salvet. Doué e hellé hum virèt a hou crouéein ; mæs ne hel quet hou mirèt-hui a labourat eid hou salvedigueah.

Er salvedigueah e zou affær requis mab-dén, rac m’en dé crouéet doh limage Doué ha m’en dès receuet guet-hou en antandemant péhani en difforh doh el lonnèd. Labourat eid hum salvein ha chervige Doué, chetu ol sourci mab-dén, e lar er Spered-Santel.

Salvedigueah mab-dén e zou en affær a vrassan conséquance, a p’en dès Doué chonget én-hi a ol viscoah. Un affær quer bras-é, m’en dès Doué dégasset é Vab uniq ar en doar eit rein d’emb er moyand d’hi gobér ; hag aveit quement-cé en en dès hur Salvér adorabl anduret marhue ha passion, de larèt-é, é ma bet anjuliet, dispennet a dauleu, goleit a houlieu ag er pèn bet en treid, curunet a spern ha condannet d’er marhue méhus ag er groéz. Oh ! a béh conséquance é me salvedigueah, rac eit me salvein, un Doué e zischen ar en doar, hum sacrefi, e huis er goaid hag e andur er marhue.

Er salvedigueah e zou affær prop mab-dén ; ol er pourfit pé er hol e zou aveit-hou. Mab-dén, mar bé salvet, Doué n’en dé quet eurussoh ; mar bé dannet, er maleur-zé e zou eit-hou é hunan : Doué e vou perpet drest en ol puissant hag eurus.

Er salvedigueah e zou affær uniq mab-dén. Mar groamb hur salvedigueah, ni hun nès groeit tout, ni hun nès gouniet tout ; ma n’er groamb quet, é hramb ur hol péhani ne vou jamæs reparet.

O mab-dén ! comprenet ur huéh eit mad perac é oh ar en doar, ha perac en en dès en Eutru Doué hou crouéet. Ma n’hum rantet quet d’é volanté adorabl, hui e zou un dra didalvé ér bed : èl er huen ne zoug quet a fréh, hui e vou trouhet ha taulet én tan. De betra e chervigeou d’oh-hui er péh e hoès groeit ar en doar ma ne chonget quet én hou salvedigueah ? Péh pourfit e dennehet-hui a vadeu hag a inourieu er bed-men, mar beah condannet guet hou Crouéour, rac ma n’hou pou quet labouret eid hum salvein ?

résolutioneu.

Rezischennou dôn ém spered hag ém halon er chonge men : ret-é d’ein hum salvein, coustet e goustou. — Ha me larou d’ein me hunan peb mitin, én ur guemér men dillad : chetu un dé e ra hoah en Eutru Doué d’ein eid er chervige ha labourat eit me salvedigueah ; ne zelian enta em bout quin intantion em ol œvreu. O men Doué ! groeit-t’ein comprenein petra-é ha péh quer requis-é en affær a me salvedigueah, ha reit-t’ein er græce de labourat bamdé guet ur grèd berhuidant eit salvein me inean.