DOUÉ E GOUVI ER PÉHOUR
D’HUM GONVERTISSEIN.
Ton : Reviens, pêcheur.

Distro doh-on, bamdé en ha calhuan,
Distro, péhour, doh en tad tinérran ;
Doh ha Grouéour, ha Salvér hag ha Zoué,
Doh er vamen ag er gùir lehuiné.


N’én d’ous-té scuèh é chervigein er bed ?
Ean e hratta ha joé hag eurustèd,
Ha ne gavès, sihoah, guet en trompér,
E léh er joé meit er vrassan misér.

Er faus joéieu e dremein èl ur squèd
Hag é vadeu hum zistreah él moguêd,
Ha ne lausquant ér galon bet er fin,
Nameit er méh hag er vrassan anquin.

Me huél t’inean couciet d’er péhèd
Ha deit de vout logeris en diaulèd :
É ma er spont hag en dé hag en noz,
Hemb n’hel cavouèt er peah hag er repoz.

En hum huerhet hi dès d’em anemis,
Hag hi e grein guet eun a me justiç :
Hi er goni reih, serviterion Satan,
Arlerh er marhue, e vou losquet én tan.

Gùélet e hra Satan étal é zor,
Hag en ihuern aveit-hi é tigueor :
Gùélet e hra poénieu er ré dannet,
Hag én ihuern ul léh eit-hi goarnet.

Qùitta, péhour, ur stad quer maleurus,
Cheleu doh boéh un tad carantéus,
Doh ha Grouéour, ha Salvér hag ha Zoué,
Doh er vamen ag er gùir lehuiné.

J. G.