E péh dispositioneu é teliamb bout a pa ùélamb hun hærent hac hun amiet é souffrein

Rouville, Alexandre-Joseph de (peotramant: Abbé d'Hérouville)
troet gant Guillôme, Joachim.
J.-M. Galles, 1829  (p. 235-238)


CHAPISTRE VIII.
E péh dispositioneu é teliamb bout, a pe ùélamb hun hærent hac hun amiet é souffrein.


DOUÉ hun afflige mara uéh én un affligein hun hærent hac hun amiet. Er garanté hun nès doh t’ai a ra demb santein ur boén vras é ùélet ou drougueu.

Péh un affliction aveit ur vam gùélet hé mab é souffrein ar é ulé, pé aveit un ami, gùélet en drougueu luem en dès é ami d’andur, hemb éellein er secour én ai !

Affliction péhani zou permettet, ha péhani ne zeliér quet condannein, a pe souplér édan volanté Doué ; mæs péhani n’en dé quet divlam, a pe cessér a vout resignet ha m’hum glemmér a volanté Doué.

Pihue a zelias bout affligettoh eit Mari, én amzér a bassion hé mab ? Ur mab guet péhani é deoai receuet quement a vercheu a garanté hac a dinérdet.

Pet gùéh é laras-hi dehou én hé halon : Me mab, me heaih vab, perac ne éellan-mé souffrein ha merhuel én hou léh !

Mar scuillas dareu er merhet a Sion é ùélet Jesus é passein sammet édan er bouis ag é groéz, é péh mor a dristé ne zelias hum gavouit béet calon Mari, a p’er gùélas astennet ar en autér a yai de vout ruet guet é oêd, hac ar béhani é teliai bout laqueit d’er marhue !

Ah ! pe éellehai ahoël soulagein hé mab én é zrougueu én ur fæçon benac, harpein é bèn pléguet édan er bouis ag é souffranceu, torrein er séhet a béhani en hum glêm.

Mæs non pas : é léh éellein bout ingorto é teï unan-benac ag er-ré a zou doh er gùélet ar ér groéz, touchet guet truhé doh t’ou, de rein dehi er moyandeu d’er soulagein, ne gleu a bep-tu meit teadeu impi péré a insult memb puissance ha divinité Jesus.

Eellein a rér cavouit un doustér benac é souffrein aveit en hani a gârér ; mæs calettet-é gùélet é souffrein en hani a gârér hemb éellein er soulagein !

Petra a reï enta Mari én occasion anquinus-cé ? A hi a chommou bet er fin de ùélet un dra quen horrible ? Pé a hi a belleï eit n’hé devou quet en anquin de ùélet hé mab é verhuel é creis en tourmanteu.

Forh dihaval doh mam Ismaël, péhani a gùittas hé hani eit n’hé devehai quet er gùélet é verhuel, Mari a chom étal troed er groéz, a souple é peah édan er péh a gommand en Tad éternel, hac a offre dehou souffranceu Jesus aveit salvedigueah en dut.

Hi a chom azé, rac me ma azen-é é ma volanté Doué ma vou ; hi a chomou beta en achimant ag er sacrifice.

Dré hé fé, hé résignation, hé haranté aveit Doué, hi a za de vout un eil hosti péhani a zou agréable dehou, hac a zou receuet guet-ou én union ag en offrand a rér dehou é Jesus Salvér er bed.

Disquet a vazé, ne vern pihue-oh, tad tinér pé ami fidel, mab pé pried, péré a zou prest de gol er péh a ra hou consolation ar en doar ; disquet triomflein ag hou anquin hac a hou chagrin.

Hou péet chonge penaus er hol a ret ar en doar a éel hou lacat de ouni calz aveit en nean.

Er religion ne gondan quet hou tareu hac hou tinérdet, mar cheleuet hé bouéh hi a ziscou deoh ou réglein hac ou santifiein.

Hi a zihuen dohoh a hum abandonnein d’en dristé-zé hemb mesul, péhani ne vèn receu consolation erbet ; hac hi a zisq deoh penaus er péh a zeli hou touguein d’hum gonsolein, é rac ma hum accomplisse volanté Doué ér péh a arrihue guenoh.

Soulaget enta hou calon, dré en dareu, dré en huannadeu, dré hirvoudeu ; mæs ehué distroeit doh Doué, adoret é zesseinieu, aboeisset dehai guet humilité.

Clasquet, ean er permet deoh, clasquet er moyandeu de soulagein drougueu en hani a zouget a gol. Ean a bermet memb deoh goulen ma vou gùelleit ; mæs groeit quement-cé guet ur resignation péhani a lacou tout étré deorn en Eutru Doué.

Men Doué, a éellet-hui laret dehou, hui a hanaüe er péh a ortan a hou madeleah. Hui a ùèle men dareu ; me halon a zou ér brassan trouble.

Men Doué, me mès laqueit me honfiance énoh ; hui a cheleuou, me zou ingorto, er béden a ran deoh de rantein er yehet d’en hani aveit péhani en hou pedan.

Neoah, chetui-mé antiéremant prest d’aboeissein d’er péh a bligeou guenoh ; me vèn, men Doué, ol er péh a vennet.

————