Eil levr - Chap. XXII.
Victor Guilmer, 1836 (p. 197-201)
Doue a c’houlen ral meurbet e rofemp da anaout dezan hor c’harantes dre draou caër hac extraordinal.
Ar garantes evit Doue a brouver dre ar fidelite a ves da ober mad an deveriou eus ar stad e pehini e vezer laqeat gant e brovidanç.
Dre ar fidelite, Mari he deus acquizitet meritou pere ho deus he savet dreist an Æles.
Tregont vloas he zeo chomet cuzet e Nazareth gant hor Salver.
Eno, he sourci principal a yoa da ziorren ar mab divin-se, da veritout atao muioc’h fizianç he phried, ha da fournissa d’he fmill, dre eul labour herves he ners, ar рes a yoa necesser dezi.
Desqit, dre exempl ar Verc’hes, da betra e tleit particulieramant en em applica, m’ar fell deoc’h beza santel.
En em drompla a ra en nep a sonch dezan e renqer ober ouspenn an deverioü ens he stad evit beza santel, ha neglija an deveriou eus ar stad evit en em occupi a draou estranjour.
Ar vrassa perfection eo caret hor stad, n’eus forç peguer commun eo, ha ramplissa he obligationou, pa ves ar stad-se en ur ar brovidanç, pa fell da Zoue e vemp ennan.
Un artisan pehini a c’hounit e vara dioc’h ar c’huezen eus e vizach, un tad a famill pehini a vev eb ambition, gant un danves commun hac ordinal, ne reont qet nebeutoc’h ho silvidigues eguet he ra ar re a so e conditionou huelloc’h, ar re memes a exerç ae fonctionou eus an urzou sacr.
Alies memes, en em saveteont gant nebeutoc’h a zanger.
Ar guella stad evidoc’h nen deo qet bepret an hini a zeblant deoc’h beza ar parfæta, mes ac hini e pehini oc’h laqeat gant Doue.
Un errol hac un dromplezon eo, falvout beza santel evel ma plich deomp, ha non pas er c’his ma piich da Zoue.
Ne rer an traou gant perfection nemet pa ho greer abalamour ma faut da Zoue hac evel ma faut dezan e vent great.
Ar merit eus hon actionou a zepand cals nebeutoc’h eus an traou a reomp, eguet eus an intantion e pehini ho greomp, hac eus ar gonformite ho deus gant bolontes Doue.
Doue a c’houlen diganeoc’h e rafac’h bepret traou dister, mar qirit, ha c’hui a fell deoc’h ober actionou bras bac extraordinal.
Ac’hano ec’h erruo na reot mad nac an eil rum, nac eguile.
Martha,[1] Martha, eme hor Salver da c’hoar Lazar, en em hasta hac en em ambarrassi re a rit, hac en em drompla rit, c’hui pere evelthi, a fel deoc’h ober mui eguet na c’houlen Doue diganeoc’h.
En em gontantit da ober ar pes a c’houlen diganeoc’h ; grit-en gant ar memes ardeur evel pa ve un dra benac a vras.
Petra a rêe a guer bras, a qen extraordinal, ar c’hreg crèn ha fur, eus a behini ar Speret-Santel a ra ar veuleudi ?
Labourat gant he c’heyel ha qemeret sourci a zervich he zy.
Beza en ilis, ober oræson, bizita ar re glan, chetu eno œuvrou excellant. Mæs mar ho grit pa vezit obliget da draou-all dre ho micher, ha credi a ellit-hu e rit bolontes Doue ?
Ret eo pedi ha pedi alies. Ret eo memes, qement ha ma zeo possubl, pedi atao, mæs mar c’habandonnit, evit pedi, an occupationou da bere oc’h oblich ho micher, ho peden n’en deo qet agreabl da Zoue.
Pet œuvr collet evit an èn abalamour hor bolontes propr, ha non pas bolontes Doue, a vezo bet ar pen-caus anezo !
Mæs peguement a denzoriou a verit na zestumo qet, en actionou hac en exerciçou eus a eur vuez commun hac ordinal, an nep en devezo ho great evit oboissa ebqen da volontes Doue !
Cals a dud, pere ne zeblantont qet deoc’h acqisita meritou bras, a vezo gouscoude henoret en èn muioc’h eguet na songit, abalamour d’ar fidelite ho deus d’an deveriou ar re vianna eus ho c’hondition hac ho micher.
Ar mæstr a behini e parlant an aviel, ne lavar qet d’e servicher : Antreit[2] er joa eus ho mæstr, abalamour ma zoc’h bet fidel e traou bras, mæs abalamour ma oc’h bet fidel e traou bian hac e nebeut a dra en apparanç.