Einedigueu, cannet puissanç



TAIRVÈD LODEN.
————
Doué mêlet én é œvreu, santimanteu a gonversion hag a zevotion.




MÊLEIN DOUÉ
DRÉ EN ARBEN AG EN TREU CROUÉET.
Ton : N° 109.

Einedigueu, cannet puissanç
Un Doué quer mat, crouéour er bed :
Laret é teli bout câret,
Perpet dré bréféranç.

Estig, idan hou podig cloar,
Laret m’er hâr hag en dasson,
Idan er hoéd hag ér hanton,
E respondou, m’er hâr.

Dispar ha canvus truhunel,
Mêlet Doué, rac nitra douçoh :
Me zeli huannadein èl-oh,
Mæs n’en d’on quet fidel.


Ahuélig cloar, amzér bourrabl,
Glàuigueu douç ha glouéhen flour,
Mêlet ol hou Toué, hou Crouéour,
Partout quen admirabl,

Ér pradeu glas, én un dremén,
Riolennig sclær, mêlet Doué,
Avel-oh é ridamb bamdé
D’hun dehuéhan termén.

Peb-tra ér parqueu e bourfit :
Amen me huél bleu, me huél fréh ;
Me lar guet anquin ha guet méh :
Me chom mé hemb mérit.

Me huél ur boquet é sehuel,
Én un dé é couéh hag é houiw,
Quentéh èl d’hou, marcé hiniw,
É vou ret d’ein merhuel.

Mor furius, abym horribl,
Hui em disq de zougein men Doué,
Èl-oh, én é golér ehué,
É ma un Doué terribl.

Brogon, gurun, harnan tihouél,
Annoncet pouvoér hou Crouéour,
E hel dismantein er péhour,
Èl er peudr én ahuél.

Aben d’er manné, riviér,
E laren ém hourage un dé,
Mar da mui d’ein offancein Doué,
Retornet guet hou hér.

Ah ! riviér, montet a bress,
Ridet d’er vamen e gùittet ;
D’em guir en e mès bean manquet,
Péhein e hran hemb cess.

Èl ur harhue e glasq en deur cloar
Aveit hum soulagein d’en han,
Èlcé, men Doué, hou clasq e hran,
Soulaget men glahar.

Mêlet Doué, loër, stirèd ha hiaul,
Mêlet Doué, ha doar hag einèd,

Mêlet Doué, ha mor ha piskèd,
Mêlamb-ean ol d’un taul.

Hui zou, ô Doué, m’ol espéranç,
Deustou ma on croaidur ingrat ;
Péhour-on, mæs hui zou me Zad,
Raccé me ol fianç.

Rec. Pourchasse.