Er Gouian


skrivet gant Jean-Mathurin Cadic


(Sinet : Yahan Kerhlen)
Revue de Bretagne et de Vendée
1888



ER GOUIAN


————
I


A houdé pêl amzér n’en dès bet ur gouian
Na ken hir na ker rust avel en dehuéhan.
E pad pouar pè pemb miz m’en dès ar namb pouizet,
En deur ag el lenneu liés zou bet sklasset ;
Liés en dès er skorn pareit toh er meitour
Ha doh er gounidec a hober ou labour.

Pet guéh hun nès guélet, de vitin, a stedeu,
El pileteu argand é peign doh en tuenneu ?
Avel ul linsel guen, en earh épad eih dé,
En dès goleit en doar, ha samet ol er gué.
Na miz huavrér glawec, na miz merh é arriw,
N’en dès guellet lakat er gouian de achiw,
Hag er blai men hun nès guélet, de hantér verh,
Ol er pouleu skornet, en doar goleit a erh.

II


N’en dès nitra tristoh, nitra ken anquinus,
Eit ur gouian kalet hag ur gouian padus.
Mar det ar er mézeu, a p’en dès amzér iein,
Ne gleuehèt quet mui en ined è kanein :
Ol ou dès hum dennet én don ag er hoedeu

Ha, guet en aneouit, e guh ou figosseu
Edan ou diwaskel ; mœz quent fin er gouian
Peguement a nehai e varwou guet en nan ?
Aveit torrein ou houant, ne gavant é neb léh
Na prinhued, na quillion, na memb granigueu séh. —
Epad ol er gouian, p’en dès amzér kalet,
Ne lauskér quet ér méz, eit piret, el loned.
Mæs er haih loned sé, chuéh ar en teil ér hreu,
E vlez hag e houlen bout kasset t’er pradeu.
Cheleuet en devend, er guévr é veguellat :
Ind e lar réh ha splan ne pas ou ankoehat.
O na hireah ou dès de ridec, de valé,
De biret él lanneu pé doh tor er mané !
— Er marh iouank ean memb en dès ur sel tristeit ;
Ne hra nameit pilat ar en doar guet é dreit ;
Ne briz quet mui selet é grastel lan a foen,
Guet hireah de ridec dihaud kaèr ér bleinen.


III


Aveit er haih meitour pebéh ur galonad
Guélet en é sulér er foen è vihannat,
Er gouian hemb arsaw è pouizein ar er vro,
E parat toh en han a zonnet bean en dro !
Mar dalh er fal amzér, d’è seud è vunsellat,
N’hellou mui rein touchand na foen na piliguad.
— Memb er hounizion hag en artizanted
Né huélant quet hemb poén ur gouian ker kalet.
Pe n’hellant labourat n’ou dès ehué nitra :
Nag argand én ou yalh aveit prenein bara,
Na quik én ou charnél aveit drûat ou fred,
Nag ur huérénad christr eit torein ou séhed.
Liés, o tra chiffus, p’en dé hir er gouian,
E kleuér é krial bugaligeu vihan,
E houlen guet ou zad pé guet ou mam tinér,
Aveit torrein ou nan, un tam bara distér.

Allas ! en tad, er vam, d’en diovér goasket
N’ou dès nitra eit rein d’ou bugalé karet. —
Ya trist é er gouian ! Guet rœzon er hérieu
En en douyér kement avel ar er mézeu.

IV


Ahoèl en amzér iein en ur bro, zou achiw,
Hag en amzér nehué, hoah ur huéh, zou arriw.
Nerh en heol zou krihueit, ha guerso ér parkeu,
En earh e zou taiet èl er skorn él lenneu.
Ol er hevelèguet en dès quitteit er vro,
Hag er guignel joyus e zou hoah deit én dro,
Er goukou, pad en dé, e gleuér è kanein ;
E peb léh è huélér er pradeu é hlazein.
Er gué, o tra bourus, é ol er verjéieu,
Zou glasteur guet en dél, pé guenkan guet er bleu.

O tud ag er mezeu, brassèt hou leuiné !
Marcé né huès chet calz a eur nag a zanné ;
Mœz Doué madeleahus en dès, tro ha tro doh,
Streawet guet larganté madeu préciussoh.
Goudé m’en dé, ér vro, trémenet er gouian,
Hui e hel hui guélet, é pad en nehuéhan,
Hemb pêlat doh hou ty, ha memb a doul en or,
Doh térèneu en heol ol er bleu é tigor.
Hui e huél hou toareu é vrawat dé ha dé
Ha doh hum houarnissein a voketeu nehué,
Hag ar ou pradeu glaz, eit kloarat er heoten.
E kouéh hoah, bep mitin, ag en neau, er hloéhen.
Neoah en dud a guér, a pe vou amzér kloar,
Pe vou kaër en henteu ha séh mat ol en doar,
E yei hoah de valè bremen ar er mézeu :
Ind e zei iah d’er guér ha séh korn ou boteu.


Yahan Kerhlen.