Groeg ann néer stoup

Oberennoù damheñvel pe handelvoù all zo ivez, gwelout Gwreg an neer stoup.

Emile Bouillon, 1890  (Levrenn II, p. 34-36)



GROEG ANN NÉER STOUP[1]
____


         Ma fried ’zo neer stoup,
         Me hen carje euz ar groug,
         Incardet he vouëllo
         War vego ma incardo !
Hola, ho ! ho, ho, ho ! oh, la, la !

      Iannic a lavare
Da Jannedic, deuz ar beure :

   — Gwech-all, te oa Mamzel-an-neud,
Breman, te ’zo Mamzel-neubeud.

   — Tawet, Iannic, et da gousked,
Me rei ar pez n’am eus ket grêt ;

   Me allumo ma boujienn,
A neo out-hi ma c’hudenn.

   — Hennès ’zo dit eun diare :
Te renco labourad en dez,

   Peautramamt am bô divit
Muioc’h a goll ’get a brofit.

   Ann dewarlerc’h, ha beure mad,
Crog n’ he c’helliel, da labourad :

   Arriout he c’hommer neuze,
(Unan bennac a ve bemde) :

   — Terrupl, emei, oc’h beure mad
Crog ’n ho kelliel, da labourad !

   — Na vet ket estonet ouz-ze,
Oblijet-on gant ann den-ze.


   Azeet, commer, ’n ho coaze,
’Wit ma contin d’ac’h ma doare.

   Breman, ’mezhi, ma c’hommer gês,
Am eus da gerc’had dour’ ha lès ;

   Ha goude, ’vel m’ouzoc’h er-fad,
A vo al lès da ribotad ;

   Ha c’hoaz en-bezr a làro Jann,
C’hoaz a laro n’am bô grêt mann ;

   C’hoaz a laro n’am bô grêt mann,
Me o nea hep paouès tamm.

   — Mar gout er vuhe-ze gant-han,
Tap eur boud linad d’hen fouettan,

   Ha p’as cuelo o tont en dro,
Mar n’ê ket ewidout a tec’ho.

   — Me n’am eus eur gir da rannan,
Rac ziouas ! n’on ket ewit-han,

   Ha ma vijenn bet, pell-a-zo
N’a ket commander ac’hanon.

   — ’Bars er vuhe-ze hec’h omp tout,
C’hoaz ’m emp bac’hado war hon chouc.

   — Pa oan iaouanc ha dizoursi,
Me am boa couraj da dimi ;

   Me oa eur plac’h à la bel-feu ;
Breman p ’on dimezet, ’m eus keun.

   Me zonje d’in, pa dimêjenn,
Vije de vestrès hec’h ajenn ;

   Vije da vestrès hec’h ajenn,
Ha paket ma fenn en dorchenn [2].


_____________
  1. Une autre variante commence ainsi:

       Me ’m eus eun den en Louargat,
    Na oar na arad na charread ;

       Bemdez pa arri ’bars an ti,
    C’houlenn ma dewez digan-in.

  2. La torchenn est une espèce de corbeille de paille tressée, a fond plat, qu’on place sur les pierres de l’âtre et où s’asseyaient les femmes pour donner le sein aux enfants et leur chauffer les pieds ; cette expression équivaut à : Et me voilà dans le sac !