Guirionéeu ag er Religion/Chapistr 100

CHAPISTR CAND.
ol en treu crouéet e vrud hag e bredêg t’emb puissance en eutru doué.

Doué e hra d’emb hanàouèt é ma nehou én diabarh a han-amb ; mæs ean e ziscoa d’emb ehué a zianvès, dré ol en treu en dès crouéet, é ma bras é buissance hag é teliamb er mêlein a balamort d’en œvreu caër en dès groeit.

I. Ol er péh e huélamb a zianvès d’emb e bredèg é barfætioneu. En hiaul e verche er splandér ag en trôn ar béhani é ma azéet. En nean, dré é vràuité, e zizolo en hennat ag er sclærdér liguernus péhani e zou én dro dehou. En doar hag ol er péh e zou abarh, er mannéieu hag en devalenneu, el lonnèd hag er gùé, er gleàu hag er gurun, er mæzeu hag er foresteu, er mor hag er piskèd e vihue inou, ol é larant t’emb : ni e zou labour deourn santel en Entru Doué. Brastæt ha ledandæt er bed, dondæt er mor hag ihueldæt en aibr, guet en treu en dès buhé én-hai, dishaval en eil doh éguilé, e bredèg rah d’emb furnès ha puissance Doué, ou Hrouéour !

Mar sellamb tro-ha-tro d’en doar ar béhani é quêrhamb, ni e huélou kérieu vras, provinceu, ranteleaheu ledant, broïeu carguet a bep sort tud, dishaval unan doh en aral a garactér, a zevis hag a lihue ; ni e huélou moreu ha stérieu é trézein er bed ag ur pèn d’en aral, ha ol d’ur vouéh é larant t’emb : ni e zou labour deourn santel en Eutru Doué. Mæs brassoh-vou hoah er souéh ag hur spered a p’ou hleuehemb é larèt : rah er péh m’en d’omb ar en doar, ne seblantamb bout meit ur hrannen sabl étal er péh en dès groeit Doué én aibr.

A pe sellamb, é guirioné, doh en hiaul ha ma cleuamb en dud abillan é larèt t’emb é ma nehou ur million a huéhieu brassoh aveid en doar, hag é ma tregond million leàu doh-emb ; a pe hanàuamb é ma stiren Saturn nàu hand cùéh brassoh eid en doar, hag é ma tri hand million leàu doh-emb, hur spered e fari é misq treu quer burhudus. Mæs a pe houyebemb penaus en hirdæt eahus ag en hent e zou ag en doar d’en hiaul, hag ag en hiaul d’er stirèd-rid, n’en dé meit un tamig parti ag er bed, hag é hès quement aral étré peb stiren ; hur souéh e ya ar gresquat, drest peb-tra, mar chommamb de chongeal é hès hoah un dishavaledigueah hemb par, un hirdæt brasaoh étré er stirèd vras hag er ré lostêg, hag é ma er stirèd vras-cé calz brassoh, ihuelloh ha splannoh eid en hiaul ean-memb.

N’en dé quet tout. A pe gleuamb en dud abillan ha studiettan é larèt é ma un dra sur hag hanàuet penaus, a pe hrehé ur bolèd cannon deu vil leàu én ur menut, ne vehé quet erhoalh uiguênd vlai eid arrihue ag en doar bet en hiaul, na deu gand vlai eid arrihue guet en ihuellan ag er stirèd lostêg. Nac ur souéh enta aveid hur speredeu-ni !

Me lar open : er stirèd bras e zou sàuet quen ihuel drest en hiaul ha quer pèl doh-emb, ma fautehé d’er bolèd-cé, én ur monnèt perpet quer fonnabl, open huéh cand mil vlai eid arribue guet er guetan stiren vras, en dostan d’en doar ; hag er stirèd aral péré e zizolér a villerieu, ha réral péré ne hanàuér quet hag a béré en nombr e zou èl hemb fin, e zou hoah brassoh, pêlloh doh-emb, hag ol é mant sàuet drest en éguilé, peb-unan revé hé brastæt souéhus.

Mar larér arlerh en dra-zé ol : en nean, dameurance er ré eurus, e zou un dra-benac én tural de ol er péh e zér a larèt, ha paud jaugeaploh doh puissance en Eutru Doué ; ol er chongeu-cé hul laca souéhet ha bammet dirac parfætioneu en Eutru Doué. Me lar : ô Israél, na brasset-é ty en Eutru Douè, n’en dès chet fin nac achimant dehou !

Mæs a pe chongér a galon ar er gonz-men ag er Scritur santel, penaus ag un nombr quer bras a stirèd, n’en dès chet dihue haval en eil doh éguilé ; ind ou dès ur splandér liguernussoh pé liguernus unan eid en aral. Ol er stirèd-cé, a houdé quement a gand vlaïeu, n’ou dès bihanneit a nitra, perpet en ou dès er memb splandèr, perpet é héliant er memb hent hemb fari jamæs, hag a pe zehé de unan hemb quin fari, ol er bed hum gavehé diranget ; ha neoah, deustou d’ou nombr ha d’en henteu dishaval e guemérant, a houdé huéh mil vlai, ind e rid perpet guet er memb majesté hag er memb reihtæt ; ol er péh hun nès enta d’hobér e zou larèt guet ur Profæt : ô men Doué ! na caërret-é hou ç’œvreu, nag a joé e mès-mé doh er mercheu ag hou furnès hag a hou puissance péré e zou scrihuet quer splan én-hai ! Oh ! na dallet-é mab-dén ! brasset-é é folleah dishanàouèt en hani en dès groeit quement a vurhudeu !

II. Larèt penaus en ol burhudeu-cé en dès hum hroeit ou hunan pé dré avantur, e vehé brassoh folleah eit larèt penaus ur palæs, un daulen gaër en dès hum hroeit ou hunan pé dré avantur. N’en dé quet diæssoh d’un dén, péhani en dès en implé mad ag é ræson, hanàouèt un Doué ol-buissant, a pe huél er burhudeu ag er bed, eit n’en dé d’en hani en dès é zeulegad digueor de greisté, hanàouèt é hès un hiaul.

Un dilen ag ur huen e vehé erhoalh eid hui lacat de vout souéhet a buissance en Eutru Doué. Ol en dud d’un taul, hàg ind e hellehé gobér ur boquet, un dilen pé ur hrannen sabl hemb quin ? Er rouanné puissantan-memb, hâg ind e hellehé lacat un huiben d’aboeissein dehai, ha gobér un dapen deur ? Brasset-é enta puissance en hani en dès tennet a nitra ol er péh e huélamb ér bed-men !

Red-é bet de Salomon cavouèt deu-uiguênd mil michérour épad seih vlai eit seuel un tampl d’er gùir Doué. Chetu œvr caër er puissantan ag er rouéèd ; hag en œvr caër-zé n’en dé quet hemb quin ur hrannennig peudr étal ol er bed. Mæs petra e zou bet requis de Zoué eit crouéein quement a dreu quer caër ? Er Scritur santel en disq d’emb dré ur guir hemb quin. Ean en dès laret ha peb-tra en dès hum gavet groeit. O men Doué ! na brasset-é hou puissance !

Tertulian en doé ræson vad de larèt penaus en hanauedigueah a Zoué e zou naturel d’un inean ; ol er péh e sant én diabarh a nehi memb hag ol er péh e huél én dianvès dehi en disco splan. Sant Antoén e dremeiné en nozieu abéh é chongeal é parfætioneu en Eutru Doué hag ér burhudeu ag é buissance, hag e laré penaus ol er bed e zou ul livr bras péhani e gonz d’emb a Zoué splannoh eid en ol doctorèd. Ne fauté nameit er gùél ag ur boquet, ag ur stiren de sant Françæs a Assis eid er seuel trema Doué.

Na distérret é cavan-mé en doar, a pe sellan doh en nean ! e laré ur sant Ignace. Ma n’en dé en doar nameit ur hrannen sabl é quevér brastæt ha bràuité én nean ; brasset-é folleah en dud ancoéhat en nean, hum fatiguein ha chom de zisputal eid en dout un tamig ag en doar-cé. Ponnér bras omb a spered, ma n’er sàu en treu crouéet betag en hanàuedigueah ag é Grouéour. Ingrat bras e vehemb ma ne gâramb en hani en dès crouéet treu quer bràu eid hur chervige.

résolutioneu.

1° É huélèt er vràuitéieu caër e laq dirac hun deulegad en dablen ag er bed, me sàuou me spered trema en hani en dès crouéet ol en treu burhudus-cé. — 2° Ha me larou d’ein me hunan : mar dé quer caër ol en treu crouéet e huélan, péguement é ma caërroh en hani en dès-ind groeit hag arrummet ! — O men Doué ! na brasset, na souéhusset oh-hui én hou ç’œvreu ! Groeit m’hou ç’hanàuein, m’hou cârein ha m’hou chervigein épad ol mem buhé.