Guirionéeu ag er Religion/Chapistr 102

CHAPISTR DEU HA CAND.
red-é bihuein revé er fé.

Er fé e zisq d’emb gùirionéeu a zihue sort : ré e zeliamb credein, réral e zeliamb pratiquein. Rac de betra é chervige credein ol er péh e zisq d’emb er religion catholiq, mar bihuamb èl ur payan ? e lar un Tad santel. Hemb en œvreu, e lar sant Jacq, er fé e zou marhue. Er fé-é en dès laqueit er Sænt d’hobér quement a œvreu caër, ha d’accomplissein en devérieu a justice.

En dén just, e lar sant Paul, e vihue revé er fé. Mæs, aveit bihuein revé er fé, red-é 1° sellèt Jesus-Chrouist él er vamen ag hur fé hag èl hur scùir ; de larèt-é é teliamb labourat ha souffrein èl d’hou, guet grèd ha dré garanté doh-t-hou ; èl-cé é teliér hum husquein a Jesus-Chrouist, èl ma lar en Apostol, eit pligein d’hun Tad péhani zou én nean.

2° Hur jugemanteu, hur chongeu, hun ol œvreu e zeli bout réglet revé er fé. È1 m’en dé, a pe bedet, chonget en e hoès er bonbeur de gonz doh en Eutru Doué. A pe aboeisset d’er ré en dès autorité ar-n-oh, chonget é commandant t’oh a berh Doué. Én trebilleu, hum daulet étré deourn hou Tad ag en nean, péhani e règl ol eit salvedigueah é Sænt, ha laret guet David : Doué e zou me Zad, me mæstr ; ne vern petra e arrihuou guet-n-ein, me zeli bout coutant.

Eit lacat reihtæt én hou fameil, sellet hou pugalé hag hou serviterion guet deulegad er fé, èl un trezol précius en dès laqueit Douè étré hou teourn, hag a béhani é rantehet cont dehou : laqueit poén d’ou santefiein. A zivout hou ç’affærieu, ne zeliet hou pout quin chonge nameit a bligein de Zoué, a rantein chervige d’hou nessan hag a hobér hou salvedigueah.

Én tantationeu, én occasioneu dangerus a béhèd, laret én-oh hou ç’hunan : Doué em gùél, hà me gredehé en offancein idan é zeulegad ? Er péhèd-cé, er bligeadur-cé ne badou meit ur momand ; ean e rei en taul ag er marhue d’em inean ; hà me garehé hi hol aveit quer biban dra ?

Mar e hoès ur garanté rai dinér aveid unan-benac, laret én-oh hou ç’hunan : perac é câran-mé hennont pé honnéh ? Hàg ean e zou aveit Doué-é pé aveit me fligeadur ? Er gompagnoneah-cé e blige t’ein ; mæs dangerus-é aveid on, displigein e hra de Zoué ; me ven enta hi huittat !

Mar groér gueu doh-oh, mar dispennér hou ç’inour, hou péet recour doh er fé, ha laret : me bardon dré garanté doh en hani guet péhani é on én gorto a vout pardonnet a me féhedeu. Me drugairéqua en Eutru Doué péhani e ven m’en disquein de vout patiant. Ol en drougueu d’un taul n’em dispartieint quet doh Jesus-Chrouist.

Mar d’oh pinhuiq, sellet hou madeu guet deulegad er fé ; hi e larou d’oh sellèt er beurerion èl mampreu Jesus-Chrouist ; hou tanné èl a pe ne vehent quet t’oh, mæs èl moyandeu e ra Douè d’oh eid aqùittein hou péhedeu. Me varhuou é bèr-amzér, hag en danné-zé ne chervigeint de nitra d’ein êr bè ; me ven hum chervige bermen a nehai eit me salvedigueah.

Ér fin, joéntet hou ç’obéreu, hou studi, hou poénieu doh gobéreu Jesus-Chrouist eid ou santefiein. Én œvreu a religion, èl mei er beden, en overen, etc., hum joéntet doh er Salvér adorabl-zé, eid adorein Doué quevret guet é Vab. Èl-cé er fé, hemb péhani ne hellér quet pligein de Zoué, e zou er hommancemant hag er règl ag hou ç’obéreu.

résolutioneu.

1° M’hum accustumou de sellèt peb-tra, én amzér de zonnèt, guet deulegad er fé, mem buhé, me yehaid, me madeu, me inour, ol er péh e zou d’ein. — 2° Ha me aboeissou perpet d’er régleu santel ag er fé. — Men Doué, reit-t’ein er græce de vihuein revé er fê.