| ◄ Ag er batiantæt ér hlinhuédeu. | Avantageu er batiantæt. | Ni e zeli gobér stad vad ag en trebilleu. ► |
Hi e zouça hur poénieu, e acqùit resteu er péhèd hag e ra nerh d’hur vertuyeu.
I. Er poénieu distérran hemb er batiantæt e za de vout néhançus bras. N’hum gonfortér quet é cresquein é anquin hag é chagrin ; mæs er batiantæt e laca er spered é peah hag e zouça er poénieu.
Er groéz ne hra poén d’emb meit rac ne vennamb quet hi doug ; n’hun disconfort nehi nameit a guement ma vennamb hum anquinein : quement-cé en dès laqueit unan-benac de larèt : n’hun nès quin croèz nameit er ré e vennamb hur bout, rac n’ou santamb nameit a p’ou heméramb énep d’hun halon. Arsàu e hrant a vout croézieu ha poénieu aveid omb quentéh èl ma ou heméramb a galon vad. Gùir-é penaus er batiantæt ne lam quet en droug nag er boén ; mæs hi ou douça ; hi e laca, revé conzeu hur Salvér, er peah én inean.
II. Er batiantæt e acqùit rest er péhèd, hag é bèr amzér hi e hel gobér d’emb bout pardonnet a hilleih a béhedeu. A pe gomprenehemb er péh e vérit hur péhedeu, é léh hum glêm ag en drougueu, ni e larehé : en Eutru Doùé ne houlen quet calz a dra guet-n-emb, rac, pèl doh méritein consolationeu, ne véritamb nameit poénieu ; rai eurus vér hum dennein ag en ihuern quer marhad-mad. Méritet e mès ean cand cùéh, ha n’en d’on quet hoah inou ; me zeli enta adorein misericord men Doué, péhani, é léh en drougueu calet-cé, hum goutant a boénieu distér ér bed-men. N’ancoéhamb jamæs penaus nag en hur behé groeit meit ur péhèd marhuel, Doué e zou ur Vajesté quen ihuel, ma ne hellou biscoah en ol poénieu ag er vuhé-men en digol ag en anjuli péhani e zou groeit dehou dré ur péhèd marhuel é hunan. N hum glèmmamb quet enta ag en trebilleu e zégaa Doué d’emb én é visericord eit diverchein muyoh-mui ag hun inean hur péhedeu, a p’en dint perpet hilleih distérroh eid er péh e véritamb.
III. Anfin er batiantæt ér boén e ziscoa ha ni hun nès ur vertu son. Oh ! na diæsæt-é aliein en danné bras guet er santeleah ! En dout madeu bras ha chervige Doué hemb bout staguet doh-t-hai ; bout abil hag inouret, ha cârein er beuranté ; bout pur, ha bihuein é creis er pligeadurieu ; én ur guir, gùélèt er péh e gârér, hemb hoantat nameit er péh e blige de Zoué, chetu er péh ne huélér quet liès. Ret-é en dout vertu ha courage, e lar sant Bernard, eid hum virèt doh en dangér a hum gol é creis en inourieu hag en danné.
Mæs mui a gourage e faut hoah eit goarn er vertu én trebilleu. En inourieu, e larér, e hra changein er vuhé ; gùel vehé larèt é hrant hanàouèt penaus é vé hou puhé. En hani n’en dé quet bet idan er bouis ag er boén, e lar er Spered-Santel, petræ houér-ean ? Bihan a dra. Ne houyér quet chervige en Eutru Doué én ur fæçon parfæt, a pe n’en dès chet hoah reit mercheu bras ag é gourage. Er brézel-é e hra d’ur soudard hanàouèt é gourage hag é fideldæt, é combattal bet er marhue. Er poénieu hag én trebilleu é hra d’ur hrechén hanàuèt petra-é.
N’en dé quet diæz bout patiant a pe ne vé nitra de andur ; bout douce a p’hum gav en treu d’hur chonge, bout vertuus a pe n’hur bé quet en tu de vout fal ; mæs passein é vuhé é creis er boén, é creis en anquin, hag é vout ancoéheit guet en ol ; bout temalet é gueu, bout casset ha digasset guet en ol dré er fal téadeu, laqueit idan en treid dré er goal gonzereah, hemb bout disconfortet, chetu ur vertu son.
É mèn cavouèt ag en ineaneu crihue ha courajus-cè péré e hel larêt èl sant Paul : me vour bout é creis en drougueu, é trebilleu, é brézélieu aveit Jesus-Chrouist ; rac nezé é on lan a nerh. Chetu lod en ineaneu courajus ; dré en trebilleu é hanàu en Eutru Doué hag é laq de ligùernein er ré doh péré en en dès caranté. Rac ma oèh câret guet Doué, e laré en æl de Dobi, é oé requis ma vehoh bet disquet mad ér boén. Oh ! na goanneit-é er vertu a pe n’en dé quet bet scôleit ér guis-cé.
1° A pe mès quement a zobér a bénigen, hag a pe hel er poénieu e arrihue guet-n-ein chervige de guement-cé, me sellou rah en diæzemanteu èl pénigenneu distér, péré e zégass Doué d’ein eit me secour d’hobér pénigen. 2° Me hrei ne vern petra eit ne gollein quet er fréh a nehai. Men Doué, secouret-mé de bourfitein ag er poénieu e arrihuou guet-n-ein én amzér de zonnèt, eid hum holhein muyoh-mui dirac oh, ha paiein en delé bras e mès groeit é quevér hou justice.