Guirionéeu ag er Religion/Chapistr 38

◄   Red-é hum zistag doh en danné. Dangerus-é eid er salvedigueah bout pinhuiq. Péh quer stang-é el laironci.   ►


CHAPISTR EIH HA TREGOND.
dangerus-é eid er salvedigueah bout pinhuiq.

Ni e ya de ziscoein en dangérieu e zou é vout pinhuiq, hag en implé e zeliér gobér ag en danné.

I. Na diæsset-é d’er ré e gâr en argand arrihue én nean ! e lar Jesus-Chrouist. Æssoh-é d’ur ganval passein dré gleuiten un ahué, eit n’en dé de unan pinhuiq staguet doh é zanné monnèt de ranteleah en nean. Perac ? rac diæz-é bout pinhuiq hemb cârein en danné, ha doh ou hârein, en hum staguér doh-t-hai ; ind e hra ancoéhat er péh e zeliér de Zoué, er péh e zeliamh d’emb ni-memb, hag er péh e zeliamb d’hun nessan.

1° Er péh e zeliér de Zoué. — Hà hui e zou pinhuiq ? e lar er profæt Osé, cavet e hoès hou Toué. Bout e zou en différance-men étré en dén idolatr hag en dén pinhuiq ; en idolatr e ador en eur é limage, hag en dén pinhuiq en ador taiet hag é monnei. É gùirioné, é léh rein é amzér d’adorein Doué, ean er ra ol d’é vadeu, ne chonge nameit én é ranteu hag én é golleu. Ancoéhat e hra é ma Doué er vamen ag en ol madeu, n’en dès chet a gonfiance én é Brovidance, hag eun en dès perpet ma tehé a ziovér. Chetui perac en er gùélér é colérein a pe gol pé a pe hrér gueu doh-t-hou, doh hum chagrinal ha doh hum glêm a pe vé fal en amzér.

Sant Paul e lar penaus en avarice, er garanté disordr doh er madeu e zou caus de hilleih a gol er fé. Col poén e hra er bugul spirituel é perdêg d’er pinhuiq er gùirionéeu ag er fé hag en obligation de rein scùir vad. Er som ag ur péh a scouéd, e lar sant Ambroès, e dasson ar é galon gùel eid er som a gonzeu Doué. Perac é hré er pharisiénèd goab ha disprisance a zoctrin Jesus-Chrouist ? Rac ma oent avaricius ha staguet doh en danné. Ul lod caër e gav guet-hai é hellant gobér foui de lézen Doué ha de hani en llis, a p’ou dès danné. Er religion n’en dès chet el liessan anemisèd brassoh eit mar-a-dud pinhuiq. Ol er péh e hrér én inour de Zoué, eit dispigneu er vélean, eit campennein en ilisieu, er houvandeu, en hospitalieu e zou d’ou avis treu collet. Nitra diræsonaploh enta eit cârein en argand, emé er Spered-Santel. Un dén staguet doh un dra e ancoéha ol en treu aral. Un dén pinhuiq, staguet doh é zanné, e ancoéha er péh e zeli d’é inean ha d’é fameil. Muyoh a chonge en dès ag é ranteu, ag é dachenneu, ag é lonnèd eid ag é salvedigueah, eid a zessàu erhat é vugalé hag a guemér sourci ag é serviterion. Mar taul mi ur huéh benac d’é fameil, mui a chonge en dès a hi lacat de vout pinhuiq eid a hi dégass de vout santel. Dihue scozel dangerus e hum gav èn danné : er moyandeu d’ou gounit hag en implé e hrér a nehai.

En henteu péré e guemérér eit dastum danné e zou èl henteu distro ar béré é laquér ur merche eit gobér huin d’er ré e bass : amen é hès bet lairet un dén ; pêlloh é hès bet pillet un aral ; un aral e zou bet lahet : dihoallet doh-oh. A pe garehé er ré e faut dehai gounit danné cheleuèt bouéh ou housciance, hi e larehé dehai : dihoal doh-ous, en hent é péhani é quêrhès en dès dannet ul lod caër. Mæs vennein e rér bout pinhuiq, hag en avarice e voug bouéh er gousciance.

Mæs n’en dé quet rah : péh sort implè e hrér ag er madeu bras-cé ? Gùélein e rér tud péré en dès memb eun a douchein doh ou danné hag e refus en necessær d’ou friédeu, argouvreu d’ou bugalé, gobr d’ou serviterion, ha dehai ind-memb er vâgadur, hag e hra hum gassat dré ou fameil hag ou amision.

Bout-zou ré pinhuiq, tuchentil vras, péré e hra un implé santel a ou danné hag a ou hanhueu inourabl, rac m’ou dès dougeance Doué ; mæs er ré péré n’ou dès chet dougeance Doué n’en dint pinhuiq, haval-é, nameit eid hum durul d’en ol goal sieu. 1° Ind e ziscoa n’en dint nitra a vad dré en dispigneu fol e hrant én déverranceu, én hoarieu, él leigneu vras ha dré er hompagnoneaheu hag un nombr a serviterion fal hag arouarêc péré e zou én dro dehai. 2° Ind e ziscoa en hoant ou dès de vout hoah open dré ma n’en dint jamæs coutant a ou stad ; ind hum chervige a ou mæstroni hag ag er moyandeu méhussan eit discar er réral hag eid hum seuel ind-memb. 3° Ind e ziscoa é mant dissolit. Ou horv, mâguet én æzemant hag én ol pligeadurieu ag er vuhé, e zou ur vamen a lubricité. Guet a verh gouniet ha corrompet dré argand, dré zonæzon, pé memb foroet de gousantein d’ou desirieu lous ; ou zy, hemb reihtæt, e zou martezé ur scôlage a lubricité eid ur barræs a béh. 4° Ind e ziscoa é mant hemb devotion dré en deviseu e zalhant énep d’er religion, dré en disprisance e hrant ag er Sacremanteu hag a vistérieu ou Doué, dré el livreu dangerus péré e leinant hag e streàuant é misq en dud, dré er scandal e hrant hag e vrudant. Ind e chonge é ma rah mad dehai, rac ma ou mêlér ha ne gredér quet larèt nitra énep dehai ; ind e chonge é mant dibéh, rac hanni ne grèd rein avis erbet dehai, pas memb en dud a Ilis. Oh ! na donnet er maleur é péhani é couéh er ré n’impléant quet ou danné revé Doué !

3° Mar groa en danné ancoéhat er péh e zeliamb d’hun inean ha d’hun housciance, ind e hra hoah ancoéhat er péh e zeliér d’en nessan. Un dén pinhuiq ha puissant, péhani n’en dès chet dougeance Doué, ne chonge meit a daillein é væstr ; ean e grèd penaus er réral n’en dint ar en doar nameit aveid er chervige. Lan a orgueil, ean e ven hum seuel quen ihuel èl er ré e zou én é raug dré ou ligné : haval doh ur fol péhani e zou tervaliet é bèn, deit m’en dé de vout pinhuiq, n’en dès chet mui chonge ag er péh mé ma. Carguet a istim eit-hou é hunan, n’en dès meit yeinnion eid er ré ag é rang ha disprisance eid er ré e grèd izelloh aveit-hou. Ne hra quet seblant penaus é tispris tud péré, deustou mé mant peurroh eit-hou, e tal mui eit hou. Larèt vehé penaus n’en dé pinhuiq nameit aveit hum rantein ean-memb disprisaploh hag eit bout casseit guet er réral.

Ne hra quet vad dehou gùélèt er peur nac en hani de béhani é vé deléour ; é galon e zou calet èl en hoarn doh er ré gueih ha doh er ré gueih e zeli dehou. Guet pihue é vé noézet, regarhet er peur ? ma n’en dé el liessan guet er ré pinhuiq a béré é conzamb. A beban é ta mar-a-huéh madeu er ré pinhuiq ? A vadeu er peur ou dès attrapet. Guet petra é ma sàuet ou zyér caër ? guet petra é mant-ind goarnisset ? Guet huis ha goaid er beurerion, e lar Jeremi.

Hàc ean e zeliér bout souéhet mar en dès Jesus-Chrouist reit é valédiction d’er ré pinhuiq, ha ma conz er Scritur quer splann ag er maleurieu ou menace én ou ær dehuéhan ? En dén pinhuiq e varhuas, emé en aviel, hag interret e oé bet én ihuern. Chetu er péh e arrihuas, revé en aviel, guet un dén pinhuiq goudé é varhue.

II. Doué ne gondan quet neoah en danné, mæs er galon péhani hum stag doh-t-hai, e lar S. Augustin. Salomon e zou bet pinhuiq, ha deustou de guement-cé ne oé quet cablus. Abraham, Job, sant Loeis e zou bet pinhuiq ; mæs ind ou dès hum santefiet guet ou danné.

Un dén pinhuiq péhani e ven hum salvein, revé avis en apostol S. Jaq, e zeli sellèt é zanné èl ur vamen a drebil, ha huannadein ar er maleurieu a béré é ma menacet. Ean e zeli en dout méh bout dishaval doh Jesus-Chrouist, péhani, deustou ma oé er mæstr ag er bed, n’en doé quet memb ul léh de reposein é bèn. Er péh e hel rein consolation d’en dén pinhuiq e zou rac m’en dès er moyand de zihuen er peur, d’en assistein, d’er secour én é zobérieu ha de baiein, dré hilieih a alézoneu, er pèh e zeli de justice en Eutru Doué. Eid hum réglein ar guement-cé, chetu er péh e zeliet gobér : hum goutantet ag en danné e ra d’oh en Eutru Doué dré héritage hou tud pé dré ur moyand aral mad hag honest ; hum cherviget a nehai hemb bout staguet doh-t-hai ; reit a nehai d’er beurerion revé er péh e hoès ; souffret guet courage hag hemb chagrin er hol a nehai, hag, ag un dangér a zannation, hui e hrei ur moyand a salvedigueah.

III. Guet er beuranté n’en dès chet quement a zangér d’hum gol èl guet en danné ; hi e zou ur moyand a salvedigueah a p’hi souffrér guet patiantæt ha ma laquér é gonfiance é Doué. Ne zouget nitra, me mab, e laré Tobi, peur-omb ; mæs ni hur bou madeu erhoalh ha perpet é vehemb coutant mar hun nès dougeance Doué. Er beuranté en dès ehué hé dangérieu ; hi e laca én dangér a hum gol en hani ne bourfit quet a nehi. Er beurerion n’hum sourciant na ne gonzant liès mad nameit a ou dobérieu ; ou hovézioneu n’en dint liès nameit un histoèr annéus a ou misérieu ; sourciussoh-ind calz a zrougueu er horv eid a ré en inean, ha muyoh é chongeant a hum dennein a visér eid a hum dennein ag en ihuern. Dibatiantæt, avarice, ivi, laironci treitoureah, geuiér, paræs, ivraignereah, hum glèm a volanté Doué, chetu en disordreu é péré é stleige er beuranté un dén hemb vertu. O peurerion ! brasset-é hou talledigueah col er gonfiance é Doué, péhani e huél hou poénieu ! Brasset-é hou folleah gobér ag ur moyand a salvedigueah ur vamen a zannation !

résolutioneu.

1° Mar e mès danné, me rei er péh em bou de ziovér d’er beurerion. 2° Mar d’on peur, me souffrou me feuranté guet patiantæt, a galon vad, hemb ivi, hemb demant. 3° Me sellou en danné èl moyandeu d’hobér vad, ha lan a zangérieu eid er salvedigueah. — Men Doué, secouret-mé de héli ur vuhé vad ér stad é péhani en en dès hou providance me laqueit a zivout er madeu ag er bed-men.