Guirionéeu ag er Religion/Chapistr 49
Jesus-Chrouist e hourhemén d’emb téhein é raug er bed, rac chongeu er bed, desirieu er bed, deverranceu er bed e zou tair scossel dangerus eid er salvedigueah.
I. Hur Salvér, é hourheménein d’emb pêllat doh er bed, ne zihuen quet doh-emb a chom ér bed ; mæs ean e zihuen doh-emb a vihuein revé chongeu er bed, a gârein madeu ha vanitéeu er bed, rac en hani hum stag doh-t-hai hag ou hâr hum rant anemis de Zoué. Er bed e zou carguet a valice, e lar sant Yehan. É chonge hag hani en Eutru Doué ne hellant quet monnèt en eil guet éguilé. Er bed e zou eid er bligeadur, hag en avarice, eid en ivi, er finès hag en drompereah, eid en orgueil hag eit caranté doh er faus pligeadurieu, doh en danné, er saffar hag en trous.
É hantein er bed, é quemérér é santimanteu, en hum hroér doh é fal gustumeu ; gùélèt e hrér er goal scùir e ziscoa hag ou héliein e hrér. Quement-cé e zou caus de hilleih a zisordreu hag a dorfæteu é peh quis ; a vazé é ta en dihoustemant doh en treu spirituel, er chagrinieu péré, é creis en trecass ag er vuhé, ha memb é creis er faus joéieu ag er bed, e vartiris er gousciance dré calz a rebreicheu.
Én hou ty enta, quêntoh eid é léh aral, hag él labourieu ag hou stad, é teliet bourrein. Ur voès péhani e zou én hé zyegueah, un tad én é fameil, un dén a affær én é vureàu, un dén a bluen én é gabinet, er hroaidur, er servitour, idan deulegad ou zud, ou mæstr, en artisant én ur hobér é vichér, e zou én abri doh en dangérieu ag er bed. A bep tu a hendaral ne vér quet él léh ma leliér bout, hag é vér èl er pisquèd ér mæz ag en deur.
En hani e zou gredus eid hum salvein e gav er hompagnoneaheu annéus ; ean e gav é gonsolation ér beden hag él léhieu honest, hag é surté én ur vuhé didrous. Sel-bihannan hou pou a guriosité hag a brès d’hum ziscoein d’er bed, sel-mui é tostei Doué d’oh hag é cresquou hou caranté doh-t-hou.
Ne zeliet monnèt é compagnoneah erbet, nameit dré zobér, dré aboeissance, pé aveit canderhel er garanté ; pihue-benac e ya dehai hemb unan-benac ag er ræsonieu-zé hum laca én dangér ; mæs hou pet chonge, a p’en d’oh hou ç’hunan, a zihoal a hobér er péh ne garehoh quet é vehé hanàuet guet en dud, hag a chongeal ér pèh e zisplige de Zoué.
II. Petra e larein-mé d’oh a zivout er fæçon de zevis ér hompagnoneaheu ag er bed ; rac hennéh e zou ur sciance caër, mæs hanàuet guet un nombr bihan ; chetu perac é ma diæz devis guet en dud hemb offancein Doué, ha gobér gueu doh-emb ni-memb. Devis e hrér ag en ouaid a groaidur, ha d’en ouaid a dri-uiguênd vlai a boén é houyér devis én ur fæçon vad ha pourfitabl. Er péh e hré d’un dén santel larèt guet ræson : Quel liès gùéh èl ma on bet é compagnoneah en dud, é on deit falloh d’er guér ; de larèt-é, yeinnoh ha dihoustussoh de bedein Doué.
Ne hum staguet quet doh hilleih a amièd, ha n’hum vantet quet a hou pout un nivér bras, rac n’en dès chet calz a huir amièd. Choéget-ind, e lar er Spered-Santel, étré mil a dud a fæçon, pur ha gùirion ; amièd èl-cé e zou un trezol. Eit n’hum drompehet quet é quement-cé, hantet er ré en dès muihan a vertu, acelfin ne huélehet én hou ç’amièd nameit er péh e hel hou rantein santelloh.
Eit bihuein én ur fæçon gracius ha santel guet hou ç’amièd ha guet en ol dud, clasquet perpet un humilité e houi hum hobér hag e jauge doh imur er réral. Queméret ou santimant, ma n’en dès é quement-cé nitra énep d’hou cousciance. Én hou fæçon de zevis, ne hret poén de hanni, sàuet caus er ré n’en dint quet ar el léh. Mar dé dihuennet gobér poén d’un anemis, guet mui a ræson hoah d’un ami. Goapat er réral, e zou gobér anemisèd ; hum vantein ni-memb ag hur fameil e zou hum rantein disprisabl ; conz ag er chervigeu hun nès rantet e zou ou gùêrhein ; rebreichein a gaus dehai, e zou manquein d’en honestis.
Deustou ma teliér bout arrestet én deviseu, ret-é neoah bout guæ ha gracius én-hai ha dihoal a hobér poén de hanni ; mæs dangerus-é bout rai joéius ha rai hardéh doh er merhèd. Én occasioneu-zé é teliamb, èl ma lar er Spered-Santel, gronnein hun discoharn a zrein-spern, ha parrat doh hun deulegad. Er péh e gleuér hag e huélér e ya liès bet en dondæt ag er galon hag hi houci.
El lubricité e hounit er galon, drest peb-tra é monnèt d’en assambléieu ha d’er filageu, é compagnoneah er merhèd, é chom de hoari guet-hai ha de zevis doh-t-hai guet rai a hardéhtæt. Sel-douçoh m’en dé en ampouison-zé, sel-dangerussoh-é, ha sel-fonnussoh é hra en taul ag er marhue d’en inean. Ar er poènt-cé, muyoh eid ar hanni aral, é ma gùir larèt, penaus en hani e zispris en treu distérran e gouéhou a nebedigueu ér brassan disordreu, e lar er Spered-Santel. Liès unan hum grèd dibéh dirac Doué e zou deja couciet.
1° A pe streàu er bed quement a zangérieu a bep tu, hag a p’en dé quen diæz en devout én-hai santimanteu Jesus-Chrouist, me bêllei doh-t-hou a guement ma houlennou en honestis, er garanté hag en devérieu a me stad. — 2° A pe vou ret t’ein hum gavouèt én-hou, me yei goudé m’em bou hum laqueit étré deourn en Eutru Doué hag hum hoarantet doh en dangérieu a nehou ; me zalbou ém spered, er gùellan ma hellein, er chonge a Zoué, é larèt én-an me hunan : Doué em gùél. — 3° Anfin ne sellein meit m’amièd ha ne hantein nameit tud guet péré n’em bou dangér erbet a hum gol. — Men Doué, groeit ma pêllein doh en ol compagnoneaheu é péré é vehen en dangér ag hou ç’offancein.