Guirionéeu ag er Religion/Chapistr 57

◄   Digaréeu faus er ré e refus pardonnein d’ou nessan. Hilleih e grèd pardonnein, ha neoah er pardon e rant ne vé quet gùir pardon. Ar er goal-gonzereah, en ivi hag er jugemanteu diavis.   ►
CHAPISTR SEIH HA HANTÉR-HAND.
hilleih e grèd pardonnein, ha neoah er pardon e rant ne vé quet guir pardon.

I. Me bardon dehou eid er huéh-men ; mæs dihoallet a zonnèt én dro. N’en dé quet ur huéh, mæs seih cùéh dêc-ha-tri-uiguênd, e lar Jesus-Chrouist, é teliet pardonnein ; de larèt-é perpet. Hui e hoès perpet dobér a visericord en Entru Doué ; hui e zeli enta bout perpet prest de bardonnein, ha de bardonnein d’en ol.

II. M’er pardon, mæs m’em bou attàu chonge ; jamæs n’ancoéhein er péh en dès groeit t’ein : de larèt-é enta ne houlennet quet ma ancoéhei en Eutru Doué hou péhedeu, ma ne heliet quet ancoéhat en anjuli hag en droug en dès groeit hou nessan d’oh ; hui e zou libr de chongeal é quement-cé ; mæs penaus adorein volanté Doué, péhani e ven hou castiein ha rein d’oh de hanàouèt é ma hou ç’anemis ur benhuêg a béhani en hum chervige en Eutru Doué eit pinhuiqueat hou courôn. Un dén hanhuet Semeï en doé boutet en hardéhtæt beta temal David, é roué, ha turul mein guet-hou : n’er miret quet, e laré er Roué santel-zé, Doué el lausq d’hobér quement-cé eit gout a me zalhou mad. Héliet er scùir-zé ; ne chonget én anjulieu nac én droug e hrér d’oh nameit eit trugairéquat en Eutru Doué a ol er péh e arrihue guet n-oh.

III. M’er pardon ; mæs ne fal quet d’ein er gùélèt. Ah, maleurus ! Doué n’hou cùél-ean ha n’hou souffr-ean, deustou péh quer cablus-oh ? Penaus é credet-hui pedein en Eutru Doué de sellèt guet truhé doh-oh, ma ne hellet quet gùélèt nac andur hou nessan ?

Hag en en devehé un anemis tennet unan a men deulegad, e lar S. Françæs a Sales, m’er sellehé perpet guet caranté guet en aral. A pe vehé hou nessan dén a hoal-scùir, ha ne hellehoh quet en hantein hemb dangér a gouci hou ç’inean, nezé é ma ret t’oh pêllat doh-t-hou, guet eun a béhein ; mæs non pas dré gaz na dré orgueil. Pêlleit doh é gompagnoneah mar dé dangerus eid oh ; mæs câret-ean èl ur hrechén, èl hou prér, én inour de Jesus-Chrouist.

A pe hoès bili ha perh ar hou nessan, gùéhavé é ma mad t’oh discoein dehou yeinnion hag ur min digoutant, é sigur gobér dehou hum avisal ar é faut hag ar é zevér ; mæs quement-cé e zeli bout groeit guet en intantion carantéus d’en diffari, ha ne faut quet ma vou caz na tærision ag hou tu, na goal-scùir aveid er réral hou touguehé d’er gobér.

IV. Mæs m’anemis ne hel quet m’en gùélèt na conz doh-ein. Petra e laret-hui ? Martezé ean e zesir quement-cé muyoh eid oh. Ma ne ven quet hou cheleu, hà n’en d’oh-hui caus ? Rac, é léh conz doh-t-hou guet doustér hag honestis, ne gonzet doh-t-hou nameit guet rustoni hag orgueil, é hobér dehou rebreicheu garhue. N’en dé quet èl-cé é tér de vout amièd ; ne lahér quet en tan é turul ivl abarh. Mar e hoès eun ag er fachein hag a allum muyoh-mui é golér doh hum ziscoein dehou, pedet un ami benac de gonz doh-t-hou ag hou perh, eit gout guet-hou hag ean e vehé joéius mar yehoh d’er gùélèt : quement-cé a hrei inour d’oh.

V. M’er pardon ; mæs m’el lausq èl mé ma. Hui e fal d’oh enta m’hou lausquou en Eutru Doué èl ma oh ; de larèt-é, hui e ven bout ancoéheit ha condannet guet Doué ; rac, dré er péh ma oh a han-ah hou ç’hunan dirac Doué, é vehoh a dra sur condannet. Pardonnein enta ér fæçon-zé, n’en dé quet pardonnein.

Ne zesiran quet droug dehou. N’en dé quet treu erhoalh : desirein vad dehou, er hârein èl oh hou ç’hunan, e zou ret ; hum anquinein é huélèt droug é arrihue guet-hou, mirèt doh quement-cé mar guellet cavouèt en tu. Hui e lar ne zesiret quet droug dehou ; neoah a pe gavet léh d’hobér poén dehou, hui e ziffré d’hum vangein ; mar goal-gonzér a nehou, hui e guemér pligeadur ; hui e zoug, durant dêc vlai, én hou calon, en anjuli en dès groeit t’oh ; hui e gonz a guement-cé guet colér dirac hou ç’amièd hag hou pugalé. Èl-cé én ul larèt ; ne zesiran quet droug, é talhér perpet én dondæt ag er galon ol er velim ag er gassoni.

résolutioneu.

Me bardonnou perpet ; me sellou m’anemis guet caranté, me hrei vad dehou a pe gavein en tu d’er gobér, ha me guemérou en ol moyandeu e laquou ém halon ur gùir caranté eid hum gleuèt guet-hou. — Men Doué, eit ma t’ein de ben ag er résolutioneu-zé, me mès dobér ag er secour a hou cræce, a humilité, a renonciein d’ein mé-memb, hag a spial hemb arsàu ar er goal deicheu a me halon ; deit enta, deit d’em secour.