Guirionéeu ag er Religion/Chapistr 66

CHAPISTR HUÉH HA TRI-UIGUÊND.
hellein e hrér pratiquein er bénigen é quement stad e zou.

Ol en dud casi e vihue ér bénigen ; mæs rac ma ne hrant quet implé vad ag er poénieu-zé, el lod muihan e varhue hemb pénigen. Credein e hrér é ma pêl er bénigen, deustou m’hun nès bamdé el léh d’hi gobér. Hàg ean e zou ur stad benac ha n’en dès hé foénieu, hé zantationeu ? Diavisset-omb-ni enta chom hemb pourfitein a vadeleah Doué péhani e sel èl ur gùir bénigen memb er péh e arrihue guet-n-emb dré nécessité ! Hàg ean e vehé diæz bras t’oh, é creis hou poén hag hou tiannæstèd, larèt guet Jesus-Chrouist : Me Zad, hou volanté béet groeit.

Hàg ean e vehé diæz bras t’oh, a pe gollet hou yehaid, pé hou madeu dré laironci, pé dré ur goal daul benac, larèt guet en dén santel Job : « Doué en doé-ean reit t’ein, Doué en dès-ean lamet guet-n-ein, é hanhue santel revou mêlet ! » Mar hun nès bet madeu ag é zorn misericordius, perac ne guemérehemb-ni ehué en drougueu e ra d’emb ? Hag hur poénieu, hàg ind e vou brassoh, a pe veint anduret a balamort de Zoué ?

Péguement a dreu e hellet-hui diovér forh-æz, guet ur mérit bras a p’er groéhoh a balamort de Zoué ? É léh en nehuétedeu curius-cé péré e vrudet én hou filageu, a pe garehoh gobér ul lectur mad benac ; pe garehoh hantein compagnoneah tud a religion, a zougeance Doué, é léh héli en dud scan a bèn péré e hra ou Doué ag ou fligeadurieu ; a pe garehoh monnèt de visitein Jesus-Chrouist ér sacremant adorabl ag en Autér, é léh ridèc d’en hoarieu dissolit ha d’er bobance ; hum husquein guet muyoh a vodesti, ha bout avisettoh én hou conzeu, én hou predeu ; rein d’er beurerion er péh e laquet én hou hoarieu hag én hou pragueris ; pe rehoh en argand e zispignet é lacat crolleu noz ha ré pardon, de brenein bara d’er peur, na caërret un trezol hou pehé-hui ér baraouis, hag e gollet dré hou faut !

Providance en Eutru Doué e guenig t’emb a bep tu mil moyand d’hobér pénigen : un distér æzemant e ret de ziovér d’er horv, ur hlinhuèd é péhani e hoès patiantæt ; imur calet hag anquinus er réral ; ur gonz laret énep t’emb, ur rebreiche huerhue e andurér hemb sannein-gric ; un tamig aneouit pé tuemdér ; un tamig hoant pé séhèd, ur chervige rantet d’en nessan ; un tam friand, ur fréhen e ziovérér a balamort de Zoué, hag hilleih a dreu aral distér groeit eit gloër en Eutru Doué, e talhuou d’emb ur recompance hemb som hag hemb fin un dé e zei. Ol en dra-zé ne zisco quet bout calz a dra ; mæs, emé sant Augustin, un dra vad-é bout fidel de Zoué én treu distérran. Quement-cé n’en dé nameit tapennigueu, mæs péré a nebedigueu e hel carguein er halice huerhue en dès Jesus-Chrouist lausquet guet-n-emb d’ivèt.

Dré er pratiqueu-zé, péré e zou èl nitra dirac deulegad en dud disquêntet ag er bed, ni e hel paiein hilleih a zelé ha cresquein hur zrezol aveid en éternité, haval doh er vêlionnen péhani e hra hé frovision ag er péh e flastr er réral idan ou zreid. É prohein liès de Zoué sacreficeu quen distér, hum humiliamb, rac n’hun nès chet un dra-benac gùel de guenig dehou ; mæs adoramb é vadeleah péhani hum goutant a nehai.

É tisprisein en treu distér é vihue hag é varhue paud a dud hemb pénigen. Péh anquin én ær ag er marhue hag épad un éternité, en dout lausquet de bassein moyandeu quer caër d’hobér pénigen ag hur péhedeu ! N’en dès nitra e hra mui a anquin én ær ag er marhue eid er chonge ag er momandeu péré n’en dint quet bet impléet é hobér er mad ; hag er péh e hra disespoér en dén dannet e zou gùèlèt en en dès hellet hum salvein quen æz. Un herrad amzér a bénigen hag a fidélité de Zoué ér vuhé-men e hel paiein hun ol delé ; mæs arlerh er vuhé-men, cand ha cand vlai a bénigen, un éternité a zareu ne baieint quet talhuedigueah ul liard bemb quin.

résolutioneu.

1° Me gueniguou de Zoué eit pénigen a me féhedeu, ol er poénieu em bou d’andur ém stad. — 2° Me guemérou a volanté vad en ol poénieu e hellehé arrihue guet-n-ein, ne vern a beban é teint. — Men Doué, me joént ræ ol trebilleu doh hou ceré, queméret-ind é grad eit pénigen a me féhedeu hemb nombr.