| ◄ Dalledigueah en dud péré e lausq a costé en affær ag ou salvedigueah. | Faus digaréeu en dud a zivout en affær ag ou salvedigueah. | Ag en implé mad ag en amzér. ► |
1° Dén ar en doar ne houér hàg ean e yei d’er baraouis ; hanni ne hel bout sur é ma é caranté pé idan caz en Eutru Doué. Eccl. 9. Quement-cé e zou cuhet doh-emb, hag hanauet guet Doué hemb quin. Mæs un dén aviset e labour eid é salvedigueah guet dougeance a hum gol, ha guet confiance é sellou en Eutru Doué guet truhé doh-t-hou.
Chetu amen er faus ræsonieu e laq en diaul é spered mab dén eid er fariein : me zou choéget eit bout salvet pé n’en d’on quet. Mar d’on choéget, ne vern péguement na péh sort péhedeu e hrein, me vou salvet. Ma n’en d’on quet choéget, me vou dannet, ne vern petra e hrein ; èl-cé ne vern quet d’ein ha me hrei mad pé droug eit bout salvet. Quement-cé e zou finesseu ha lorbereah er goal-spered ; ret-é en dout collet é squênd vad eid ou hredein.
En Eutru Doué mar salv ré, ha mar condan réral d’en ihuern, quement-cé e zou rac m’ou dès bihuet mad pé fal. Èl-cé mar beah un dé dannet, quement-cé n’arrihuou meit rac m’hou pou ean clasquet dré hou puhé dirollet ha dré hou marhue ér péhèd marhuel. Bihuet enta ér fæçon ma hellehet merhuel é græce Doué, ha ne vehet quet dannet. Ur memb tra-é mar beah salvet, quement-cé e vou rac Doué e rei d’oh er bonheur de verhuel én é hræce arlerh m’hou pou bihuet ér santeleah. Bihuet enta èrhat eit merhuel erhat, ha hui e vou ag en nombr ag er ré choéget.
Deustou ma ven en Eutru Doué salvein ol en dud, é volanté é hunan n’hou laqua quet de vout sænt. Él ne fal quet dehou rein é hloër nameit d’er ré en dès bihuet én innoçance ag er vadient pé ér bénigen, ne ven quet ehué condannein d’en ihuern nameit er ré en devou bihuet ha marhuet ér péhèd. N’hou condan meit rac ma hoès méritet, ha non-pas dré é vad volanté.
Ur juge a pe gondan un dén cablus revé el lézen, n’en dé quet el lézen nac er juge e zou caus d’é gondannation, mæs en torfæt en dès groeit ; ér guis-cé Doué e gondan d’en ihuern non-pas a gaus mé ma é volanté, mæs rac m’er méritér. Ur juge a pe zoug er santance ne lar quet : mé ha condan rac me volanté-é : mæs mé ha condan rac m’er méritès. Laramb er memb tra a zivout jugemanteu en Eutru Doué.
2° Deustou ma hanàu er péh e hramb, en hanàuedigueah en dès Doué a guement-cé ne hoanna é fæçon erbet hul liberté. É gùirioné, en treu e arrihue èl m’en dès Doué ou gùélet è raug ; mæs n’arrihuant quet rac m’en dès Doué ou gùélet : é contrel, ean en dès ind gùélet é raug hag hanàuet, rac ma telient arrihue, e lar sant Augustin. A pe huélan ur voyageour péhani e fari, n’en dé quet me hanàuedigueah e zou caus dehou de fari, mæs dihouiegueah er voyageour-zé péhani ne hanàu quet en hent. Ur memb tra, Doué a p’hur gùél é fari hag é quêrhèt én hent ag en ihuern, n’en dé quet ean, mæs ni e zou caus.
En dalh ag er salvedigueah e zou guet Doué, péhani hur galhue ol, ha pèhani hur secour ol dré é hræce ; mæs ret-é d’emb ag hun tu bout fidel de bourfitein ag é hræceu. Èl-cé, nac é houyehoh dré révèlation penaus é vehet salvet, ne zeliehoh quet eit quement-cé arsàu a vihuein erhat. Ul labourér hàg ean e arsàu a labourat mad é zoar rac ma hanàu en e devou ur blaiad dru ? hà n’en dé en espérance a æstein ur blaiad mad e hra dehou hadein ? Oh ! na péh quer miserabl, na péh quen dal-é mab-dén a p’en d’é é hunan caër, hemb secour en Eutru Doué ! Haval-vehé é hès tud péré n’ou dès spered nameit eid hum zallein ar ou salvedigueah, deustou m’ou dès neoah abiltæt bras eid en affærieu ag er bed ! Petra e rescondehoh-hui d’en hani e larehé : pé Doué e huél penaus é æstein, pé ean e huél ne æstein quet ; mar gùél é æstein, ne vern penaus vou me æstou ; èl-cé ne mès chet dobér a guemér er boén de hadein. Ret-é bout fol eit devis èl-cé, e larehet-hui. Doué e houér é æstehet, rac ean e huél en hou pou hadet ur hrannen péhani e zei ér mæz ag en doar hag e gresquou ; ean e huél ne æstehet quet, ma ne daulet quet had én doar. Ræsonamb ér memb fæçon a zivout er salvedigueah : hadet én amzér, ha hui e æstou én éternité.
En hani en dès hou croeit hemb oh, e lar sant Augustin, n’hou salvou quet hemb oh. A gaus de guement-cé, é hra en diaul er péh e hel eid hur hol dré é dantationeu, én ur virèt doh-hemb a sentein doh græce ha volanté en Eutru Doué ; rac ean e houér penaus mar dé requis d’emb cavouèt græce Doué eit gobér hur salvedigueah, é ma requis t’emb ehué, ag hun tu, poéniein eit pourfitein ag é hræceu. Doué, ma n’hur salv quet hemb omb, en diaul ne hel quet ehué hur hol hemb omb. Mar clasq hur hol, ni e hel, guet er secour a hræce Doué, hum sehuel énep d’é ol dantationeu. Haval doh ur hy furius rangennet, péhani e hel harhal, e lar S. Augustin, mæs péhani ne hel croguein nameit ér ré e dosta rai dehou. N’en dé quet enta volanté Doué na malice en diaul a zou caus d’emb d’hum gol, mæs hur malice prop hag hur yeinnion digas eid en affær ag hur salvedigueah.
Hà hui e zesir bout salvet, groeit, labouret èl pe vehoh assuret ag hou salvedigueah. Groeit hou possibl, e lar sant Pierr, eid assurein hou salvedigueah dré en œvreu mad Epist 2. 1. Clasquet ræsonieu ha digaréeu er péh e garehet, ret-vou perpet arrihue ér poënd-men : ne æstehemb nameit er péh hur bou hadet.
Jamæs ne gollein en espérance a hobér me salvedigueah, guet er secour a hræce Doué. Mæs ehué, me hrei me fossibl eit bout fidel d’er græceu e rei Doué d’ein én é vadeleah hag én é visericord. O men Doué ! me houér penaus en derhel-mad én hou caranté e zou un donæzon particuliér a hou cræce ; reit-t’ein en donæzon-zé hemb par, péhani e houlennein guet-n-oh guet confiance bamdé bet er fin a mem buhé.