Guirionéeu ag er Religion/Chapistr 86

◄   Meh ha confusion er béherion ér jugemant, hag ou disespoér. Ag er huirioné ag er poénieu ag en ihuern. Ar rustoni ha poenieu en ihuern.   ►
CHAPISTR HUÉH HA PUAR-UIGUÊND.
ag er huirioné ag er poénieu ag en ihuern.

Quer gùir-é é hès un ihuern, èl mé ma gùir é hès un Doué. Nahein un Doué e zou, e lar sant Augustin, refus a gredein é pardon d’er péhour pénitand. Nahein un Doué e zou ehué refus a gredein én un Doué e gasti er péhèd.

Larèt n’en dès na baraouis nac ihuern, e zou larèt : Doué n’hum sourci quet a vab-dén, en er hondui dré avantur, en el lausq mæstr dehou é hunan, é huél é zisordreu hemb hum lacat é poén ag ou funissein, e zou larèt : Doué n’en dès chet na furnès, na santeleah, na justice. Chongeal èl-cé e zou un drompereah vras a zivout natur a Zoué ; quement-cé n’en dé quet hanaouèt é barfætioneu, mæs ou nahein.

Caër en dès er renavièd hag er ré impi ræsonnein ar er poént-cé a gonséquance, perpet é teliant credein, de guetan é hel bout un ihuern ; rac, hàg ind e gredehé disputal er bouvoér-zè doh un Doué ol-buissant ? En eil, ind e zeli credein open é ma en ihuern d’er bihannan un dra ar en arvar ; rac péh assurance ou dès-ind n’en dès chet hanni ? Hag ind e chonge ou dout mui a sclærdér eid er bed abéh hag aveid en dud abillan péré en dès credet er huirioné-cé ? En drivèd, ind e zeli anfin credein é ma en ihuern un dra gùir, er fé el lar, hag er ræson en discoa d’emb.

Ya, en ihuern e zou un articl a fé : Jesus-Chrouist, én é Aviél, én ur chapistr é hunan, e lar beta huéh pé seih cùéh, penaus en tan ag en ihuern ne vougou jamæs (Marc 9). Un tan, e lar en Eutru Doué, e zou bet allumet ém holér ; ean e losquou bet en dôn ag en ihuern. Me zastumou inou en ol drougueu, ha me hrei santein ol er bouis a me holér.

Er profæt Isaï, en den-cé hemb par, noploh hoah dré en nerh hag er vrastæt ag é spered, eit dré er goaid royal péhani e ridé én é hoahiad, ha læn a Spered en Eutru Doué, e gonz ér fæçon-men : « En Eutru Doué en dès laret : cheleuet-hui péré e bêlla doh-ein, hanàuet me fuissance : er béherion e vou scontet, tréhiet. Pihue a han-oh e hellou pad én tan éternel ag en ihuern ? »

Mæs, na ne vehemb quet contraignet dré er fé na dré gonzeu un Doué de gredein é hès un ihuern, ni e vehé forcet d’er gobér dré er ræson memb. Er bayannèd, instruget dré er sclærdér naturel ag er ræson, en dès hanàuet er huirioné-zé, hag er ré abillan a nehai n’en dint bet jamæs én arvar a nehi. Ni e hanàu dré hur ræson é hès un Doué ; er ræson-zé memb e lar d’emb é ma santel ha just ; ean e zeli enta dihuen ha punissein en droug. Doué m’en dé, ean e zeli er punissein èl un Doué ; é bunitioneu e zeli bout én tural d’er péh e hel en dud chongeal. Chetu er péh e zisq ur ræson spian de guement dén aviset e zou. Groeit en doctor er péh e garehet, perpet é vou gùir é hès un ihuern, hag e zeliet credein, hag e vou perpet credet.

Ma ne gredér quet er huirioné-zé, é ma rac ma vér taulet d’ur fal si benac. Lamet en orgueil ag hou spered hag er baillardigueah ag hou calon corrompet, ha hui e vou gùélet abrest é credein é hès un ihuern. Er ré fal e garehé ne vehé quet a ihuern ha ma ne vehé quet punisset ou zorfæteu : hàg ean e zou léh de vout souéhet ? Mar larant n’en dès chet a ihnern, ind e lar er gueu guet rai a hardèhtæt ; ou housciance prop ou dislar. Hui e zou divéh erhoalh d’el larèt, mæs nepas d’er chongeal, e lar sant Augustin. Hou cousciance e hra d’oh santein er hontrel. Caër e hoès mouguein hé rebreicheu, hi e ziscoa d’oh perpet en hou menacér a nehou hag e hra d’oh santein en er méritet.

Ne chongean nameit a joeissein ag er vuhé, e larant-ind, hemb hum lacat é poén ag er péh e arrihuou arlerh. Na diaviset ræsonieu ! Un éternité a dourmanteu, hàg hi e zou enta un dra hag e vérit ma chongehemb én-hi quer bihan ? Ha ne vehemb-ni meit én arvar hàg ean zou un ihuern, deustou ma hès unan, er chonge ag er maleur-zé e zeli deja hur scontein. Un droug a béhani é vér én arvar e zou perpet de zougein. Hâ hui e guemérehé un ivage a pe vehoh én arvar é ma ampouisonnet, pé un hent é péhani é tougehoh bout lahet ? Nepas : na ne vehoh-hui én arvar nameit a ziarben conz un dén hemb calz a spered ? Él-cè en ihuern ha ne vehé nameit un dra a béhani ne vér quet sur, é vehé deja ur folleah vras manquein a labourat eit mirèt a gouéh én-hou.

N’en d’oh quet sur é hès un ihuern ; hui el tar guet eun a hobér pênigen. Chetu hoah, e lar sant Augustin, ur merche a folleah dougein ur bénigen ag ur bèr amzér hemb gobér caz ag un éternité a boénieu. Mar queméret quement a boén de zihoal doh er marhue, doh ur hlinhuèd péhani ne bad nameit ur bèr amzér, perac ne boéniet-hui eit mirèt doh ur marhue ha tourmanteu éternel ?

N’en d’oh quet é poén ag en ihuern meit m’hou pou hou pligeadur ér bed-men. Mæs, n’en dé ur folleah prenein quer quir, nepas pligeadurieu, mæs er péh e vou caus d’ur glahar éternel ? A la bonheur, e lar mar-a-zén impi, mar dan un dé d’en ihuern, m’hum gonsolou ; d’er bihannan, ne vein quet me hunan. Petra, maleurus ! poén vras hou pehé é chom é retræd épad ur mis guet tud santel, hà hui e sel èl ur gonsolation gobér hou tameurance, nepas ur mis, mæs épad un éternité, guet tud dannet, béet én ul lèn a dan, péré e andur tourmanteu eahus, péré, én ou hounar, én ou brassan disespoér, hum zispen, e hra ou malloh en eil d’éguilé ! Chongeal ér fæçon-zé n’en dé quet discoein spered, mæs dalledigueah hag un hoant arraget d’hum gol.

Laramb enta, en hani ne grèd quet na ne zouge quet en ihuern en dès collet er fé hag er ræson. Er fé, rac conzeu Doué en oblige d’er hredein. Er ræson, rac hi e lar d’emb penaus un Doué infinimant santel ha just e zeli dihuen en droug hag er punissein èl un Doué. Chetu er péh e grèd er bed abéh, er péh en dès credet en ol dud santel, er péh en dès credet hag e gredou perpet en dud en dès muihan spered. Maleur d’er ré e hra bourd ar gùirionéeu quer blaouahus ! Lausquet, lausquet en dud impi, en dud libertin ha fol péré e hoarh hinihue ar er péh ou laquei un dé e za de scùil dareu buerhue, d’hobér farce ha goab. Lausquet de gonz er ré e ven hurn gol ; aveid oh-hui, beoh aviset diar ou houst hag hum salvet.

résolutioneu.

1° Me larou doh-ein me hunan de bep termén : me grèd é hès un ihuern, rac Doué en dès-ean laret ; me mès-ean méritet liès a p’en dé gùir penaus ur péhèd marhuel hemb quin e hel me lacat de gouéh én-hou. Bet pegours é hortein-mé enta hum gonvertissein ha commance a zevri ur vuhé a bénigen. — 2° A vremen, me bêllei doh ol er péh e hel mirèt doh-ein ag hum salvein hag a gouéh ér brassan ag en ol maleurieu. — Beah mêlet, ô men Doué ! ager batiantæt e hoès bet ém hevér ; ah ! reit-t’ein er græce de bourfitein aben, eit lacat reihtæt ém housciance hag assurein me salvedigueah.