Guirionéeu ag er Religion/Chapistr 93

CHAPISTR TRIZÊC HA PUAR-UIGUÊND.
ag en exampl vad.

1. Na ne vehé nameit un dén a fæçon hemb quin, nameit ur voès vertuus én ur guér, én ur barræs, ol er réral e vehé hemb digaré ma ne havalant doh-t-hai. Er scùir vad e bredèg hemb conz, hag e lar d’emb : perac ne vihuet-hui èl hennont pé honnont ? Hà hui e zou tinérroh eit quement a duchentil vras, péré en dès bihuet ér bénigen, én ær ma vihuet-hui ér péhèd ? Hà hui e zou gùel aveit quement a verhèd a galité, péré en dès bihuet é creis er burtæt, a p’en d’oh-hui è héli ur vuhé quen digampen ? Er chonge-cé e gonvertissas gùéharal sant Augustin.

Mar dé ur ræson gobér er mad, a pe buélér er réral doh er gobér, n’en dé quet ur ræson gobér en droug, rac m’er groa er réral, na de guemér pligeadur én-hou rac ma hoarh er réral. Hà hui hum daulehé én un torgoug, rac ma huéleboh er réral doh hum durul abarh ? Hà bui e hoariehé é larèt bourdeu, a pe huélehoh plantein ur goutel é calon hou tad ? N’en dé enta un dalledigueah bras hum durul én ihuern, rac ma hum daul er réral én hou ? gobér bourd ha farce, é huélèt er réral é tisprisein en Eutru Doué, hou Salvér hag hou Tad ?

Scùir vad en dud a fæçon en dès liès mui a nerh hag a vertu eid er predégueu caërran. Cleuèt un dén é conz guet avis, e zou forh vad eit disquein de unan diavis petra e zeli larèt ha petra e zeli tàuein. Scùir vad ur voes patiant e zou crihuoh eit couvertissein ur prièd brutal eid aviseu mad ur bugul. Er scùir vad én ur fameil e zou gùel de zessàu ur hroaidur aveid er honzeu hag en tauleu. Tadeu ha mameu, bihuet èl sænt, hag hou pugalé e vihuou erhat. Hà hui e garehé ma vihuehent èl ælèd, a pe ne huélant én hou ty nameit œvreu en diaul, a pe ne gleuant én hou fameil nameit deviseu en ihuern ? Convertissein e hrér mui a ineanneu dré er scùir vad eit dré er miracleu, e lar sant Chrysostôm ; quenevé exampleu en dud vad, ne vehé quet casi a salvedigueah aveid er béherion. Maleur d’er ré ne bourfitant quet pé e hra goab a nehai !

II. Ol en dud e zou ret dehai rein scùir vad, rac en ol e zou ret dehai secour ou nessan d’hobér é salvedigueah. Diæz-é d’emb hum salvein ma ne vennamb salvein meit omb hun hunan. En devér-cé e zou brassoh eit ré péré en dès devérieu particuliér, èl en tadeu ha mameu, er vistr, en duchentil, er vélean, er venéh hag er réral péré e zou é carg. Sel-santelloh-é er stad, sel-mui a exampleu mad e zeliér rein ; sel mui ma oh sàuet drest er réral, sel-mui é teliet splannein dré hou vertuyeu.

Mar d’oh bet ur péhour bras, ur péhour scandalus, hui e zeli ehué rein scùirieu bras a vertu. N’en dé quet erhoalh bout vertuus, requis-é ma vou gouyet, ma vou gùélet ha ma vou hanàuet hou ç’œvreu mad, hemb ne glasquehoh neoah stad na grat en dud. N’en dé quet treu erhoalh enta d’ur péhour bout convertisset dirac Doué, red-é ma rei mercheu splan ag é gonversion dirac en dud. N’en dès chet bet méh é péhein ; maleur dehou mar en devé méh é héli er vertu !

résolutioneu.

1° Red-é a hinihue memb ma predéguein dré me scùirieu vad. — 2° A gaus de guement-cé, me zihoallou a gousantein d’er péhèd hag ag er gobér dré me honzeu, dré me œvreu, pé dré men goal gesteu. — 3° Me héliou perhuéhan ma hellein, dalhmad hag é peb léh, er péh e hratan bermen de Zoué. — Men Doué, secouret-mé de vihuein erhat, acelfin ma reparein en droug e mès groeit é touguein men nessan d’er péhèd.