| ◄ Red-é labourat eid er salvedigueah guet soign hag er brassan sourci. | Red-é labourat eid er salvedigueah hemb arsàu. | Red-é labourat eid er salvedigueah guet dougeance. ► |
Deustou mé ma Doué e gommance hur salvedigueah, mé ma-ean en achihue dré é hræce, ni e zeli neoah labourat eid hum salvein, hag en affær-zé e sel quêntoh peb-unan a han-amb, que ne hellamb rein carg de hanni aral d’hi gobér eid omb. Er salvedigueah e zou enta un affær e sel peb-unan én-hou é hunan, ha ret-é d’emb labourat ni-memb. Chetu er péh e zeli hun occupein épad hur buhé. N’en dé quet erhoalh labourat ur huéh, ret-é labourat perpet, hemb arsàu, a guement ma permet goannedigueah mab-dén.
Consacrein ur momand benac d’é salvedigueah, ha rein ol en amzér aral d’er pligeadurieu, d’en affærieu ag er bed, hum occupein a hobér fortun hag a avance é fameil, e zou lorbereah er bed. Na n’en dehé quet ol en affærieu aral de fin vad, quement-cé ne vehé nitra é comparage er hol ag er salvedigueah. En affærieu aral e hel bout reparet ; mæs a pe vanquér er salvedigueah en er manquér eit birhuiquin ; hag eit manquein er salvedigueah, ne faut meit ur momand.
Veillet ar-n-oh hou ç’hunan é peb amzér, e lar hur Salvér : mar cousquamb ar en affær a hur salvedigueah, ni hun nès ræson de greinein. Jonas e gousqué a pe oé pen-conz ag en turul é mor ; Samson e gousqué a pe oé somprenet guet é anemisèd er Philistinèd ; en dud e gousqué a pe hadas en anemis er fal lezeu én ou farq. El limageu-zé e zisq d’emb penaus é teliamb perpet veillein ha dihoal, rac peb momand ag er vuhé e hel bout en dehuéhan termén eid hur salvedigueah.
Nag é vehoh-hui avancet bras ér santeleah, ne fiet quet ar hou ç’œvreu mad. En hani e grèd bout sonn én é sàu, e lar sant Paul, dihoallehet a gouèh. Sant Pierr e gouéhas rac m’en doé hum laqueit én dangér. Ur sel hemb quin e laquas David de gouéh ér péhèd. Moês Loth, eid ur momand a guriosité, e oé bet punisset guet Doué. Disquamb dré en exampleu-zé pourfitein ag en ol momandeu a hur buhé.
Ne fehér quet laquat rai a sourci de zihoal a p’en dès dangér a vout collet eit jamæs, e lar sant Gregoër. Bihuet enta ér fæçon m’en devou perpet en affær ag er salvedigueah er hetan léh én hou calon ; groeit hou possibl eid hi assurein dré hou œvreu mad. Én hou ol hobéreu, affærieu ha poénieu, hou péet intantion a bligein de Zoué, acelfin ma yehet én ær ag hou marhue de receu, épad un éternité, er fréh ag hou labourieu.
Arlerh tout, a pe ven en Eutru Doué a zevri hou salvedigueah, a pe chonge é quement-cé é peb momand, hui e vehé fal én hou quevér hag anemis bras d’oh hou hunan é refus hou calon dehou, hag é lezel a costé er péh e houlen Doué guet-n-oh én un affær péhani hou sel drest peb tra.
1° Me gondannou liès er vuhé ponnér ha paressus é péhani é on bet beta bermen, ha me zihoallou doh en dihoustemant-cé, én ur hobér er chonge-men : mar hum salvan, m’em bou gouniet tout ; mæs ehué, mar hum gollan, m’em bou collet tout.
2° Me sellou èl collet hag inutil eid on ol er péh n’em bou quet groeit eit gloër en Eutru Doué ha me salvedigueah. Crihueit-mé, ô men Doué ! ér résolution de labourat guet courage eit me salvedigueah.