Etre Pempoul ha Lezardre,
En eur c’hroaz-hent, en skeud ar gwe,
’Zo zavet eur groazik dister,
He hano kroaz ar Barigner.
De ar marc’had, tremenerien,
’N he zroad ’ra eun diskwizaden
Hag, o sonjal en poan Jezuz,
Na gavont ken o bec’h zammuz,
Eno e vouller aliez
Ar geloen, hep moullerez,
Rag an teodou a dro da-vad
Pa vent bet glebiet er marc’had.
Eun devez, d’an abarde-noz,
E kaviz eun denik koz-koz,
Eun denik koz e-tal ar groaz
Hag hen harpet war eur penn-baz.
Eno e chome ar pôtr koz
’Boue ar beure beteg an noz ;
Hag e tremene e amzer,
Disoursi mad ha dibreder,
Dam-dostik d’ean eur bugel,
Eur bugel koant evel eun el ;
Hag an den koz a hirvoude,
Hag ar bugelik a gane.
Ha me, pa weliz kement-se,
D’ar groaz e tostaïz neuze :
Hag e frailhaz ma c’halonik :
Ar paour kez koz a oa dall-pik.
Ha me da c’houlen digant-an
« Tadik-koz, perag oc’h aman,
Perag oc’h aman diredet,
P’ eo gan-ec’h kollet ar gwelet ? »
Hag hen raktal a respontaz,
Daërou o redek war e fas :
« Ma bue n’eo ’med kalonad,
Ha gwall-druezuz eo ma stad :
« Eiz vla ha pevar-ugent on :
Aboue pell-amzer evid-on
N’ euz nemet trubuilh hag enkrez
Anken marvel ha dienez.
« Dek vla ’zo ar boan izili,
’Re d’in hep paouez gouzanv kri
Na oan ket ’vit ober eun tol
Breman avad, on achu holl :
« Ma daoulagad ’oa chomet skler,
Ha pa vije brao an amzer
’Teuen aman war bouez ma baz
Hag en em harpen ouz ar groaz :
« Pa arrie enn tremeniad
O tistrei dimeuz ar marc’had,
’Leren eur fars bennag d’ean,
Mar anaven mad anean ;
« Evid-on ’oa eur joa dispar
Gwelet o tont an deiou-foar,
An eubeulien mistr ha kempenn,
Skanvik o zroad ha zonn o fenn ;
« D’ar zul, gwelet ’pad an ofis,
Kempennet ken kaer an ilis,
Hag ar gristenien holl, gant fe,
O pedi an otro Doue :
« Gwechall e plije d’in gwelet,
En nozveziou-hanv, ar stered,
Lampchou kaer an otro Doue,
O lugerni en bolz en nê :
« Gwelet o sevel er meziou
An ed, ar yeot, ar bokejou,
Evit ober d’ar parkeier
Eur gwiskamant flour ha zeder :
« Gwelet, er goan, kuzet a-grenn,
Ar bed dindan eur vantel wenn
Eur vantel tenv a erc’h gwenn-kann,
Gwenn-kann evel eun ine glan.
« Mez eur beure pa zihuniz,
Arri ’zo bremaïk tri miz,
Na welen ken man en-dro din :
Kollet ’oa ar gwelet ganin.
« Allas ! zerret eo da viken
Ma daoulagad d’ar sklerijenn :
Biken, siouaz ! na welan mui
Stered an Ne o lugerni.
« Biken, tre ma vin er bed-man,
Biken an douar na welan
Na gant e zilhat marellet
Na gant an erc’h gwenn goloet.
« Biken, o planeden digar !
Na welin ken na kar na par !
Na welin ken ma bugale !
Neuz ken a joa evid-on me !… »
’N eur laret kement-man, an dall
A stagaz krenn da zifronkal,
Ma lamme e galon ’n e greiz,
Ma lamme en eur stum direiz.
Eur pennad goude e serraz
’Tre e divrec’h gween ar groaz,
Ha gant eur vouez skiltr ha nerzuz
E raez eur beden da Jesuz :
« C’houi ho peuz bet poan, ma Zalver,
Hag en ho poan oc’h bet zeder :
Gret ma vin zeder ’n em foaniou,
’Vit gonid gant-e an nenvou. »
Ar sonik-man zo bet savet
Gant eur mab bihan glac’haret,
Soubet e bluen ’n e zaero
En sonj deuz e dad-koz maro.
