◄   Talitha, cumi Men gouen Gueledigeh   ►


VIII
MEN GOUEN
————

O Race des Bretons vouée à la souffrance,
Nous n’avions pas de mot pour dire l’espérance.


Émen ma hé havel ?... El lévreu n’hel lar ket.
Balh e oé hon tadeu a glodeu hé orin,
Meit guerso én ou béieu yein é mant kousket
Ha geté ’dan en douar é houska ou hevrin.

Ar dreuz en Hen-Amzér hé havamb. Ar saù é,
Hé dorn ar hé hléan houarn, herdér ’n hé deulegad
É retér er Rénos neuzé en em streùé
Hag Europ e gréné didan tuz hé jao-gad.

Men gouen ne zoujé meit en Né, nitra didan !
Meit un hoant berùidant ’n hé halon e véùé,
Meit hé spered e vagé un hunvré ledan :
Kornog ! mont de Gornog, de géout ur bed neùé !


Hag un dé : O Kornog, éh an d’id ! » emé-hi...
Ardran er gaderion é kerhé er groagé,
Noz dé éh ent araok get nerh er reverhi,
Hag é sol en néanùeu Sell Doué ou anbrougé.

Treuzet dehé er ster, treuzet er mañnéieu,
Treuzet zokén de lod argolleu er Ganol,
Ind e ùélas en héol é seùel ar vroieu
Ken bourus ma tarhas ur « You ! » é beg en oll.

« Ehan ! emé men Gouen. Aman ’ma kun en néanù,
Dremùéleu er vro-man 'vo mat béùein geté ;
Aman hed en oedeu é luskellinn m' inéanù
É tristé er Mor-Bras hanval oh me zristé... »

O Arvor ha Galia, Iùerhon ha Brittia,
A oll-viskoah é oeh tonket get er Hrouéour

De vout broieu santel kaderion krénù Keltia,
Rouañnézed er broieu ha dinneu en Inour !

Hiziù, her gout e ran, é oh goapeit d’en oll :
Goudé bout bet gouleu Europ, o gouen vreton,
Hiriù ’ous oeit de guh é kornog él en héol...
Meit pe zei er beuré té e saùo èlton.

Te saùo él en héol ! Arzur n’en dé ket marù ;
Tregont milion Kelted éh omb oh her gortos :
Mar venn Doué, tu e vo de skoein meur a daol garù,
Mar venn, é tint éndro, déieu Ambikatos.

II

En druid e gelenné : « Un Doué ’zo, ’n es chet deu ;
Ur bed arall e zo ; pleget omb oll d’er Red... »
Meit un dra e vankeh anehon, o tadeu :
D’er Goanag hous iné payañn e oé cherret.


Raksé, pen das er Guir Lézen ag er Retér,
Pe gleùas men Gouen beur gourhemenneu er Hrist
Pe anaùas en Aviél lan a zoustér,
Ul leùéné divent ’grénas ’n halon trist.

Tam ne harzas oh Anù Jézus, — o, tam erbet !
Henneh e vo bepred inour hon tadeu-ni :
En oll broieu aral merhérion ou dès bet,
Keltia hi-hé-unan n’ hé dès chet groeit hañni.

Hi, hag e hoarhé kent diar furnéh Hellas,
’Hloestras d’er Gréden-man hé bugalé ùellan ;
Oh treid Doué er Halvar hé hléan-houarn hi ’daolas,
Ha hed er hantvléieu ohton ’ma bet félan.

Énéberion hé Doué zo deit de vout hé ré ;
Eiton hé dès kerhet d’en emganneu eahus,

Ha get ma oé er Fé é kalon hé faré,
Goleit hé dès er bed a glod hé-h-anù tréhus...

III

Un dé eùé, siouah, men Doué, oé bet tréhet.
Hag ahoudé, saotret édan treid peb meùel,
Men gouen zo diragoh èl ur peulvan kouéhet,
Yein, mut, marù...
                Meit Hou préh e hell hé adseùel.

Ha Hui hé adsaùo ! Ha Hui hé adsaùo !
Ken nerhus Hou pédimb ma reet elkent « ya »,
D’en eur dibabet d’Oh en Douar oll e daùo
De cheleu klehiér Pask é son dihun Keltia !


Ha Keltia, én hé saù, e gañno ur Hredo
Ken lidel ma plégo tal pep pobl dirak Doué....
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
En had hon ès hadet, hor mibion her médo :
Hadet d’emb én dareu, in hen esto er joé !

Paris, 1914.