N’en dès na stad na circonstance erbet ag er vuhé é péré n’éellér chervige Doué, a p’en dé dré é volanté-é é homb én ai
J.-M. Galles, 1829 (p. 132-135)
E mab, perac en hum glemmet-hui ag er gondition hac ag er stad é péré en hum gavet ? N’en doh quet capable, a laret-hui, de chervige Doué én ai èl ma teli bout cherviget. En nean a zou læn a Sænt péré a zou deit de vout Sænt ér memb condition, ér memb stad é péré en hum gavet.
Me gavas Doué ér vro ag en Egypte, é péhani é oai bet ret teign monnet, èl m’em boai ean cavet ér Judée, ha me asséas er chervige inou ér memb fæçon.
Meit ma conservehér partout græce ha caranté Doué, é teliér bout contant partout.
Haval-é é telien en dout bet calz a boén, hac ehué Jojeb me fried, é quittat er vro a Isræl. N’hun boai neoah discoeit chagrin erbet é parti.
A pe ouemb bet galhuet én dro d’er Judée, n’hun boai santet quin pligeadur meit en hani a obér volanté Doué, péhani hé hunan a oai hun règle é peb tra.
Ma ne glasquet quet, me mab, gobér hou volanté propre, mæs volanté hou Tad péhani zou én nean ; nezé, coutant ér stad hac er gondition é péhani en devou hou laqueit, ne zesirehet hanni aral.
Doué en dès merchet de bep-unan en hent a zeli heli eit arrihue ér santeleah. Hum drompein a rér é credein hum santifiein é héli un hent aral.
N’éellér quet bout Sant hemb er secour a hræce Doué ; ha Doué a ra er græce-zé de bep-unan, revé é zobér, ér stad a vuhé de béhani en er galhue, ha revé er hargueu de béré é ma destinet guet-ou.
En hani en dès hum dennet ag er bed, né zeli quet en dout quai dehou goudé en dout ean quitteit ; en hani a zou angaget ér bed ne zeli quet laret n’éel quet hum sauvein én ou. Er stad surran aveit en eil hac éguilé é en hani é péhani é vèn Doué ma veint.
Ne vern é péh stad en hum gavér, hum salvein a rér, meit ma vehér fidel de hræce Doué.
Sant Yehan er Badéour en dès hum santifiet ar vord er Jourdain, é péh léh é vennai Doué ma vezai chommet. Ne glascas quet sorti a inou. Ean a gredai é éellai hum sauvein él léh ma oai, quer clous èl en Apostolet, péré a héliai Jesus hac a gleuai e instructioneu.
Naren, hou stad ne virou quet dohoh a hum santifiein ; n’en de na d’el léh na d’er vocation é santifiein mab-dén, de vab-dén é ou santifiein.
Liés é ma rac ma vèr diæz, ha ma cârér er changemant, quêntoh eit dré en desir a ober er mad é, é taulér er chonge guet ur stad aral.
Petra a ouniehet-hui é changein ? A hui a zeï de vout gùel dré-zé ? Eit changein a léh hac a gondition, ne changehet quet eit quement-cé a bén nac a imur.
Partout é cassamb guenemb hun défauteu. Hui-memb é, me mab, ha non pas hou stad nac hou vocation, a zou ret teoh changein.
Santifiet hou tevérieu én hou stad, doh ou gobér eit pligein de Zoué, ha n’hum glemmehet quet mui nezé en hou tistroant a hou tevotion.
En occupationeu hemb nombre en deoai David, é condui ur ranteleah bras, ne virent quet doh t’ou a hum rein d’er beden hac a vêlein Doué seih gùéh en dé.
En nombre bras a occupationeu en dès bet er Sænt, n’ou deschet miret doh t’ai a zonnet de vout Sænt ; é contrel ou santeleah oai ou laquai ér stad d’hum acquittein erhat ag ou obligationeu.
Er santeleah ne gonsist quet é chervigein Doué él léh ma cârér hac èl ma cârér ; mæs él léh ma faut hac èl ma faut de Zoué ma er chervigér.
Hui a rant mui a hloër de Zoué én ur gulé a souffrance, mar dé volanté Doué ma veoh ar nehou, eit a p’hum useoh é labourat eit gouni ineanneu dehou.