Ni a zeli douguein trema en nean ol er chongeu a hun speret hac ol en desirieu a hun halon
J.-M. Galles, 1829 (p. 248-250)
OUDÉ m’hou poai, ô me Salvér ! quitteit en doar, hou Mam santel a zouguai hemb cesse he selleu, he haranté, he huannadeu trema en nean.
Hi é deoai ivi doh bonheur en Ælet hac er Sænt, péré a jouissai a brésance en hani a oai câret guet hi halon, hac hi ou honjurai de laret teoh péh quer bras oai hi languis, doh hum ùélet pêl dohoh.
Petra a éellai er bed offrein dehi hac en devehai éellet pligein dehi ? A pe ne gârér meit Jesus, ne vennér mui meit Jesus.
En hani a ra ar en doar é drésor a hou cræce hac a hou caranté, ne sant ér bed-men quin chagrin meit bout hoah pêl dohoh ha forhet doh hou poq divin.
Én tertand gortos er marhue, péhani hemb quin a éel achiüe me languis, me boussou hemb cesse trema oh, ô me Jesus, èl Mari, en huannadeu ag ur galon péhani hou tesir, hou calhue, ha péhani hou cavou perpet rai zevéhad !
Pihue a reï deign dihoasquel èl d’er golomb ? Me guemérehai me neige, ha me yehai de glah me repos étal oh.
A me vou pêl-amzér hemb em bout er bonheur-zé ? Pried me inean a ean a dardou a laret dehi : Chè-mi é tonnet d’achiüe ha visérieu ?
Ah ! er pried a lar : Deit. Hé huannadeu, hé hirvoudeu a lar hemb cesse : Èl-cé revou groeit. Deit, me Salvér Jesus.
Me halon a gonze dohoh, men deulegat hou clah, me huannad arlerh hou selleu.
Me sant é on groeit aveit un dra bras benac. Misérable-on neoah ér vuhé-men, O Jesus, groeit-on aveit oh, hac eit hou possédein a jamæs de virhuiguin !
O Jesus, mamen a bep sort madeu, tout a vanq él léh ma vanquet ! Splandér éternel, tout a za de vout tihouel él léh n’en doh quet !
Nac é jouissehen-mé ag en ol dreu crouéet, ne cessehen quet a vout peur ha malheurus, ma ne éellehen laret : Jesus a zou me ol vad.
Jesus a zou me ol vad : er gonz-cé a lar hac a gompren tout ; er gonz-cé n’en dé comprenet erhat meit guet en hani a gâr Jesus drès quement tra-zou.
Pél doh me halon enta ol er harantéieu péré n’en dant quet a hou cræce.
Græce me Jesus, allumet énan hemb cesse en tan sacret a hou caranté. Déet en tan divin-zé d’em âbrasein, d’em losquein.
Ma ne éellan hou cùelet imbèr, ô me Salvér, m’hum zigollou ahoël doh hou cârein !
Me haranté, péhani a ra deign en espérance d’hou possédein un dé, a vou me honsolation durant ma padou me forbanereah.