Ean reskond d’ein en ur hoarhet, él berpet :
|
Ia, me mab, achiùé. |
Hag épad mé oé me zad koh é lakat ur hornad butum aral, me ias de men gulé.
Allas ! n’em boé ket kousket un dapen agren en noz-sé. Aben mar em bezé er goaleur de chom él morgousket, ne huélen éndro d’ein meit diauled, lan, a gement brastet e zou. Ré é lakat mel er sulér, ré è sammein er vateh, ré é honet kuit, ré é arriù… ha diauled, ha diauled berpet. Berùein e hrent é men gulé. Ben er fin, deit eun d’ein ha mé komans de vleijal…
Me zad koh, hag en doé ur housket skan, e houlennas genein : « Petra faut d’oh, me fautr ? Klan oh, me mab ? »
N’em boé ket krédet biskoah laret dehon, é oé lan men gulé a ziauled, él ur voten velion…
Én amzér mé konzan d’oh amen — chetu a boén hantér kant vlé — ne oé ket ken stank er skolajeu él hiriù en dé, na ken héntet get er vugalé. Eùé, a bouiz ré ker hag er ré pinùik — de laret er ré en doé en tu devout skoleit —— é oé nebed, d’er hours-sé, en dud e houié er galleg. Er vugalé peur hag e venné dehé en diskein en hum hopré, liés mat, él bugulion seud é bro Gall.
Uisant en Toseg a Huern-ér-hroah — pemzek vlé dehon achiú ha greit é bask eit en dervet kuéh — e zas un dé er chonj-sé én é ben : « monet de vro Gall de bas ur blé benak eit diskein er galleg. Kalz ésoh e vou dehon arlerh pe iei devout soudard. »
Chetu ean enta ar en hént, ur mitin é kours hemb laret d’é vestr na « dé mat d’oh » na « kenevo » na mann erbet ; é dammeu dillad én ur val lién d’en tréz ar é ziskoé, ha deu vlank bihan hemb kin én é sakod (en é fiched).
É pas é borh Seglian, él unan achapet érauk é lein, deit gout dehon de zébrein un tam bouid, ha ean de glah ur blankad bara. de di er pobér (boulanger) — Job er Roh, er violonsour, e oé nezé boulanjér er vorh-sé.
