Pajenn:Ar Born - Sorhienneu ha Farseu koh er Hornad, 1925.djvu/19

Adlennet eo bet ar bajenn-mañ
— 17 —

(850 troédad adrest er mor), en tu doh er hreisté, borh Seglian goleit el get ur gouronen dré goéd ihuel, manér Koed-er-Fau, ér gévred, man̄néieu Malgenek ha tour Kelven ; en tu doh er hreisté, adrest Locmaleu hag er Gémené, er sel e ia ker pel, ma kréder guélet Inizen Groé get er mor bras en dro dehi.

Dever é enta bout ar lein Man̄né Gugan d’en dé, pe vé dizolo ha splann en amzér. Devér é eùé d’en noz, eit e ré e gar kleùet ha guélet treu feitus ; mes en dud goui e zeli pellat a zoh er léh-sé, mar ne vennant ket séhein get er spont ha get er lorh. É Man̄né Gugan en hum dolp er horriganned eit gobér ou farseu hag ou hrolleu-noz, ha liés, kleùet e vé Kar-en-Ankeu é tremen, en ur hobér un drouz eahus, dré hent er Roméned.

Cheleùet kentoh petra e arriùas un noz get Leich Berchennik ha Job Malardé. Er hetan en doé tregont vlé a houdé foér devéhan Sant-Lorans, hag en aral, nandek a houdé pardon Sant-Chuchan. Mévélion ou deu é ti Julian en Dantek ag er Stanguen, n’ou doé ket ou far eit jiboésat er gadon, er broh, er heveleg. Diù pé tér guéh peb suhun e hent arlerh koén de lakat ha de seùel ou laseu, ha sel guéh e té get hé deu pé tri péh jiber, hag e vezé guerhet, er ieu arlerh é marhad er Gémené.

Un noz ma oént, étré er Seih-Aùél hag en Toul-Skarh, doh tor Man̄né Gugan, e sonnaz kreiz-noz én ti a gér er Gémené. « Damb d’er gér, emé Leich, arriù é kours er horriganned, hag é omb ar ou doar. — Ia, kansort Leich, mal e vou d’emb kuitat el léh-men. Doué e virou n’arriù droug erbet get n’omb… Cheleùet !… A ! santéz Anna, Kar en Ankeu ! Difréhamb, me héh Leich, difréhamb ! É ta ar n’omb ! »

Kleùet é vezé un drouz eahus, él trouz rodeu-kar e chourikal ha goleit e oé Man̄né Gugan a fulad tan én tu doh Locmaleu : « Rouik ! Rouak ! Rouik ! Rouak ! brr ! brr ! » Leich ha Jobik e gemér ou boteu én ou dehorn ha lampein e hrant a ol hou nerh de gavet er Stanguen.

Kignein e hrant ou diùhar hag ou zreid get er skodeu-lann hag er vein, hag er skoselleu e gavant ar ou hent ou guint beb eil pen. — « Ai ! Ai ! O men Doué ! Kollet-omb, me heh Leich, kollet-omb ! Sant Chuchan beniget, sekouret-ni ! — Intron Varia Kérnenan, emé Leich, dihuennet-ni doh en Ankeu ! Men Doué ! Men Doué, pardon ! É amb get en diaul korv hag inean ! Pardon, men Doué ! »

2