arlerh, berpet ér Gémené, ean laér ur jau doh ur voéz a gosté er leinieu-zé. Honen en des gouiet kentéh ha get er jandarmed é ma tapet lann en ur vonet a gér.
« Hola ! emé hi, er jau men e zou d’ein mé. — D’oh hui, e reskond Iann, a houdé pegours ta ? — Ama, e hra hi én ur skrapein er stag ag é zorn, mar dé er jau men doh, laret a béh lagad é ma borgn. — Er jau men borgn ? ag en hani deheu, e lar Iann get reihted. »
« Hag en hani deheu ? e hra er voéz joéius ? — Pas, pas, emé Iann, é huélet e oé manket, ag en hani klei. »
« Nen dé nag a glei nag a zéheu », e lar er boufam en ur ziskoein é zeuiagad.
É huélet kement-sé é ma ranjennet er pautr Iann get me iondred korden ha kaset d’er prizon. Dohta d’é laeronsieu nivérus é ma abarh a houdéveh. Ne vehé ket bet guel dehon seinteín doh he vam ?
Er gouían-sé, er filaj noz e vezé groeit en ur hreu é lost me zi, ha bamnoz hemb mank, revé er mod, ol merhed iouank er hornad en hum zastumé inou d’hobér ou labour ha mé geté.
El mestréz en ti me oé eùé, dré oed ha dré zroed, mestréz er filaj, karget de lakat ranj ha peah pe saùé béh, arrestemant ér farseu pe ient rẻ bel, fin d’er filaj pe vezé en ér, ha laret er beden eit achiù.
Bamnoz eùé, goudé bout groeit ou labour : malet avaleu, hachet lann, bouiteit er lon̄ned…, é té d’hur guélet, get lod kaer a gansorted aral, ur pautrij iouank — seitek vlé a boén — hanùet Guillerm er Gal, meùel bihan é tachen lein kér.
Braù e oé farsal get Guillerm ha dibaudik er guéhieu mé faché. Eùé, plijadur ha bourusted e gavemb é hoari dehon troieu kam. Un noz neoah ni ias ré bel.
Groamb hinoah un dihaden de Huillerm, e lar unan. Lakamb ton de dap rahed. Er péh en doé kousantet en ol aben.
Chetu enta Guillerm ér hreu, revé é akoustumans, ha mé de laret ben un herrad arlerh :
« Arsaù ! me zud vat, ur gousians é kleùet er rahed er blé-men. Gouniet é er vro anehé. É mant azé ér sulérieu : krap, krap, krap, krap. Débret e vehemb dehé arlerh, pe vou achiù er gran. »
