Pajenn:Ar Born - Sorhienneu ha Farseu koh er Hornad, 1925.djvu/30

Adlennet eo bet ar bajenn-mañ
— 28 —

ha kalz guel hoah é hré : « Jip, jip d’un tu ; joup, joup d’en tural ». Ben un herrad goudé, revé er hourhemen en doé bet, ean lar eùé : « Tuchentiled, mar plijehé genoh me cheleùet ? Er son̄nen en des groeit en dén-sé d’oh, en níhour, e zou kaer, mes, nen dé ket hir erhoalh. Pe vehé laret :

Er lun, er merh, er merhér,
Er sadorn ag er guénér,
Hag er ieu eùé,

e vehé kalz brauoh. »

« Guélamb ta ! Guélamb ta ! » e larant ind ar un dro, el er huèh ketan.

« Er ieu eùé, eùé, eùé… » Mes, nen da ket tam en treu. Er ieu eùé ne gouch ket doh en dans. Pe vé ihuellan rah ou zroed d’er lein é achiù er son. Nen des ket moiand de grollein adrés get ur sonnen ker sot.

Chetu ind kounaret bras doh er peurkeh Iann. Bout groeit dehé ur sonnen ker vil, ken divalaù, ken inosant él léh unan ker braù, ker kaer él m’ou doé ! Ne oé ket pardonabl.

« Petra e hramb ni dehon eit er péein devout groeit d’emb ur son̄nen ker fal ? » e houlennant hoah, en eil get égilé.

« Ramb bos en al dehon ! » e lar unan. « Ramb bos en al dehon ! » e lar en ol.

Er péh ou doé laret e oé groeit arré, él de just. Ha chetu en dén-men diù huéh bos. En hantér muioh eit érauk.

Kement-sé e ziskoa d’emb penaus é ma guir er laré : « Groeit naù dro, en hou pég, get hou tead érauk konz » ; rak, liés d’oh ur gonz é ma staget eurusted un dén.

Er blé arlerh, un tammig abretoh, Job Kachéch, eit inourein er stad neùé-zé en hum gavé, e hras ur pardon bras, revé é voiand (d’er hours-sé, ur hemenér n’hellér ket gobér ré a zigorded). Kig hoh e oé ataù, lan er plad, ha chistr mat get er chudel. É kleùet kement-se, Iann er bos e hras unan eùé (kerklous e oé lakat un tammig joéiusted ar lein er poén), meit distéroh, unan peur : piz, bara segal ha chistr fetan. — Ha chetu perak, a houdévéh, pardon sant Zénon ha pardon Kénépéon en hum gav er memb dé. N’é ket guir ?

Tadigeu en Arhoaregeh.