Bechéch en doé hoariet d’emb en dro kam-sé. Goudé en devout plaset ahanomb hun deu, pél en eil doh égilé eit n’hum behé ket hum gavet, ean hum dennas d’é hulé : « Koustelé, e laré ean, me lammou geté en eun hag en hoant jiboés noz ar un dro ».
Er labous en doé laret guir.
Méh em boé bet arlerh, hag em bé hoah hiniù en dé, pe vé konzet d’ein ag en dihaden-sé.
Hé ! Job ! Ne hues ket guélet mitern erbet en déieu men ?
Get selleu du, me reskond dehé : « Ka… oh ! »
Gadig er Lér-gér.
Pe oen mé uigent vlé, ne oé ket, hemb ton̄nat, nag é parréz Laoulan, na marsé é kanton er Gémené abéh, un dén iouank ken koant ha ken labous él d’ein.
A zivout en dan̄né, n’em boé nitra meit en tri-uigent skouid én argant, pear ré voteu-koed, tér roched lién kri, deu varlon kuloteu, un dirak jilet vihan ha magein ur pen-deved, e hounien, él gopr, é ti er Minour é Kérvachelod, Séglian. Kérvachelod ! un hanù kaer hag e blijé d’ein. « Kér n’em es ket lod », e laren en ur hoarhet.
A hendaral, ru él ur boket, « fiks » él ur soudard ha fiér él ur pan.
Ur blé, él mé oen tost, é oen oeit de foér Sant-Lorans est. Ne hues ket kleùet er son̄nen e vé laret de gosté Pondi.
|
É Sant-Lorans er bod é oen bet, |
Ne oé ket genein ur brageu ru, meit koant neoah : « Ur boteu lér neúé flam, ur huloteu paket mat, ur ré dan̄né fin, ur jileteu guen boutonnet, ur ré gloan meud, ur rochet anpézet mat get ur rankat boutonneu milen é kréiz, un tok plouz trésennet get ur velouzen hir ha ledan hag ur blouk guen él argand. Em sakod, ur paked butum a zek blank, ur horn butum giz neùé hag ur péh a uigent real ».
